การปล่อยวางเพื่อความก้าวหน้าในสมาธิ : หน้า 113/276

ให้ทิ้งไปก่อน เพราะถ้าหากไปผูกพันกับภาพเหล่านั้นก็จะทำให้สมาธิไม่ก้าวหน้า ส่วนที่แนะนำให้ดูเฉย ๆ ก็เพื่อให้ใจปล่อยวาง คือดูไปอย่างนั้นเอง เพื่อให้เป็นทางผ่านของใจไปถึงเป้าหมาย คล้าย ๆ กับ เราขับรถไปเชียงใหม่ หรือจะไปที่ใดที่หนึ่ง แต่ระหว่างทางมันก็เห็นภาพตลอด เห็นคน เห็นต้นไม้ เห็นเสาไฟฟ้า เห็นรถสวนไปมา สมาธิ ถ้าจอดรถแวะข้างทาง มันก็จะไม่ถึงที่หมาย หรือไปถึงช้า เพราะเป้าหมายเราไม่ได้อยู่ข้างทาง หรือรถที่สวนมาหรือแขงเรไป หรือผู้คนอะไรต่าง ๆ เหล่านั้น ดังนั้นการดูเฉย ๆ คือ ดูโดยไม่ต้องคิดอะไร จะช่วยตรงนี้ได้ เมื่อภาพเกิดขึ้นจากใจที่เป็นสมาธิระดับหนึ่ง จนกระทั่งนำไปสู่ภาพสุดท้าย เมื่อใจไปถึงตำแหน่งที่วางใจ ที่หยุดใจที่ถูกต้อง ภาพสุดท้ายจะต้องเป็นดวงใส ๆ ภาพสุดท้ายจะเกิดเมื่อใจหยุดจากหยาบ จะมีอาการคล้าย ๆ ตกจากที่สูงลงมา คล้าย ๆ เรานั่งเครื่องบินแล้วตกหลุมอากาศ วูบลงมา เป็นต้น บางคนก็ลงอย่างรวดเร็ว บางคนก็ลงเหมือน ขนมที่ลอยในอากาศ ซึ่งตามธรรมะเขาเรียกว่า อาการตกศูนย์ ตกสุขาากาศข้างใน สิ่งที่ควรทำคือ ให้ดูเฉย ๆ จะทำให้ใจเราก้าวหน้า แล้วก็ ไปยังที่หมายได้โดยปลอดภัย มีชัยชนะ เราไม่จะต้องทางไปเรื่อย