การเรียนธรรมะและความสุขในการค้นหาความรู้ : หน้า 180/276

ทานให้มันหนำๆ ท้องไว้ แล้วก็นั่งหลังตาลูเลย พอแขนหายายก็เดินหนีไปนอนที่วีรารค นั่ง ๆ นอน ๆ ไป ดูพระบ้าง อะไรบ้าง แล้วก็ย่อง ๆ มาดูยาย พอแขกหมด เราก็ขึ้นมานั่งธรรมะต่อ มีเสาหัวอยู่ต้นหนึ่งกลางบ้าน ยอดมันไม่ถึงเพดานหลวงพ่อยังจ่แม้เสม้นแผล púเลย พอถึงเวลางี้ก็ไม่คุยเรื่องอื่นถามแต่เรื่องธรรมะ ไม่ได้ถามอะไรรายเลย แล้วยายก็ไม่ได้บอกอะไร ท่านบอก “คุณนั่งไป ๆ เดี๋ยก็รู้” ก็จริงนะ คือบางทีไม่รู้จะบอกอย่างไร มันต้องลองนั่งเสียก่อน เหมือนชื่อว่าค่อย ๆ ดูสิ ก็เข้าไปก่อน เดี๋ยก็รู้เอง เพราะฉะนั้น หลวงพ่อก็ถึงเรื่องนี้ที่ไรส้มทุกทีเลยนะว่าเราทำมาได้อย่างไร ออกจากบ้าน มาเรียนธรรมะ ไม่มีเงินเลยแม้แต่สิ่ง คำว่า ไม่มี หมายความว่า ควักกระเป๋าออกมาไม่มีเงินเลย พร้อมกับไม่มีความกังวล แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่จะไปเรียนธรรมะอย่างเดียว รู้สึกมีความสุขดี สุขาย า มาเรียนด้วยความยากลำบากไม่เหมือนรุ่นหลัง ๆ เขาเรียนกันง่ายจังเลย หลอดพ่อเรียนยาก ต้องขวนขวายหาความรู้ อยากจะรู้ให้มันหยายสงสัย ไม่หยาสงสัยมันทนไม่ได้ 17 มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙