การรับแขกและการทำงานในธรรม : หน้า 214/276

ท่านใช้ช่วยเวลารับแขก ซึ่งมันสารพัดเรื่อง ช่วยทุกข์มนุษย์ ทั้งนั้น ท่านใช้เองนี้อยู่ตลอด เพราะฉะนั้นไม่คล่อง มันก็ต้องคล่อง มิดเลยไหนใช้น้อย ๆ มันก็เมค พอเข้าไปในโรงงานทำวิชชาก็ลุยไปถึงที่สุดแห่งธรรม อย่างเดียว ทำอาสกัดขอญญพูดง่าย ๆ ขัดดิเลสอาสะวะให้หมด สิ้น มุ่งไปถึงที่สุด แต่พอออกมารับแขกข้างนอกก็ไปอีกแบบ เพราะ แขกมามีสารพัดเรื่องไปหมด หลวงปู่วัดปากน้ำท่านบอกว่า ถ้า เราไม่เอากับมัน ๆ ก็ไม่เอากับเรา ภาษาท่านอย่างนี้ หมายความว่า ถ้าเราไม่รับแขก แขกก็ไม่มาเลี้ยงพระ ไม่เป็นกำลังให้ ท่านก็มี ปฏิสันถารอย่างนี้ แต่พอครบ ๑ ชั่วโมง ท่านก็เลิก ไปซะ แขก ยังไม่หมด ใครมาทีหลังทีหลังไป พอท่านเข้าไปในโรงงานก็ไปจี๋ พวกอยู่ในโรงงานต่อ “เมื่อกี้หลวงพ่อไปอย่างนี้ คนนั้นว่าอย่างนี้ ๆ หมายความว่างงงง” ข้างในก็ต้องตอบ อยู่ข้างในก็ต้องเห็นว่า ท่านทำอะไรอยู่นอกร เพราะฉะนั้นไม่ละเอียดไม่ได้ เพราะท่าน ใช้อยู่ในนี้ตลอด ไม่ว่างานหยาบ งานละเอียด ถ้าใช้อย่ ๆ ก็คล่อง เหมือน ท่านมหาชิตโตที่มีรุนภาพไปแล้ว ท่านจบวิชา จะ จ ะ ะ ไม่เคยทำงาน เลย อยู่บ้านก็เป็นลูกคนสุดท้อง พ่อ แม่ ๆ เขาเอาใจราวกับ ไข่ในหิน งานหยาบไม่เคยทำ หลวงพี่ก็ใช้ ถ้าไม่ใช้ เมื่อไรก็จะเป็น บอกท่านว่า “วัดเราต้องการรถแทรกเตอร์ รถเกรดเดอร์” www.kalyanamitra.org