ความสำคัญของการนั่งสมาธิและเป้าหมายชีวิต : หน้า 194/276

อีกอย่างการนั่งสมาธิ พอไปถึงจุดที่มีความสุข สนุกสนาน แล้ว ก็อยากจะทำไปเอง ไม่ต้องฝืน ตอนนี้ลูกหญิงกำลังอยู่ระหว่างฝึกหัด บางครั้งเราไปถึงจุดที่เราสบาย มีความสุข บางครั้งเราก็ไม่ได้ตรงนี้ เรายังขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ เพราะฉะนั้นจึงมีความรู้สึกเหมือนเราฝึกทำ หรือพยายามทำสมาธิขึ้นมา แต่คุณยายท่านข้ามขั้นนี้ไปแล้ว ท่านทำเป็นแล้ว และท่านมีเป้าหมายชิวิต เพราะท่านไปเห็นว่า ท่านจะต้องไปบรรพบุรุษ ไปถึงที่สุดตรงนั้นจะพ้นจากบ่วงจากกาฆเขาได้ ท่านจึงมุ่งใจไปเลย หลวงพ่อเห็นคุณยายท่านมีความสุขมาก ๆ เลย ท่านพูดกับหลวงพ่อเรื่อย ๆ นะ แต่ไม่พูดกับใคร ท่านบอกว่า "ใครจะไปนิพพานก็ไปเถอะ อนุโมทนาด้วย แต่ยายจะมุ่งไปถึงที่สุด ถ้าไม่ถึงที่สุดมันก็ยังเป็นบ่าวเป็นทาสเขา" เพราะฉะนั้นเวลาท่านทำบุญหยาบ ท่านก็จะอธิษฐานอย่างนี้ ส่วนเวลาทำละเอียดย่านมุงอยู่แล้วก่อนจะออกจากสมาธิก็ต้องอธิษฐานจิตซ้ำลงไปอีก เพราะฉะนั้น สมบัติอะไรท่านไม่เอาเลย ท่านไม่ติดในสมบัติทั้งมวล มุ่งหยุดกันนั่งอย่างเดียว ยังไม่เห็นใครเป็นอย่างท่านเลย เวลายุ่งใกล้ ๆ ท่าน เราจะมีกำลังใจ แค่เห็นท่านนั่งหลับตาตรงหลวงพ่อยังไม่เห็นลูกหญิงตรงอย่างท่านเลยสักคน คำว่า ตรงของท่าน ตรงเป็นจากเลยนะ นั่งนิ่งรถเขา ขยี้แต่ปาก นั่ง 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง 4 ชั่วโมงก็ยังอยู่ อย่างนั้น ٢٠ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑