การบิณฑบาตของพระสงฆ์ : หน้า 229/276

ตอนเช้าพระไปบิณฑบาต แค่ขอแบ่งปันอาหารบ้านละคำ ไม่ได้ให้บ้านนั่นยากจนเลย บ้านละคำ ๑๐ บ้านก็ ๑๐ คำ ท้องนี้ แค่มีกำลังอิ่มแล้ว ก็แค่ให้อย่างอัตภาพนี้ให้ดำรงอยู่ได้ เพื่อเอา เรียวแรงกำลังทำทัพพระนิพพานให้แจ้ง ไปบ้านไหนเขาให้ข้าวก็รับมา บ้านไหนให้ชนก็เอา ไม่ได้ ไปเรียกร้องอะไร เมนูอาหารโยมก็เป็นคนกำหนด พระท่านไม่ได้ กำหนดว่า อันนี้ไม่เอา จะเอาข้าวผิดเมิร์น พ่อไปบ้านนี้เอา สาปกตติ ท่านไม่ได้บอกเลย แต่ท่านไปยืนด้วยอารมณ์สงนิ่ง สำรวม และก่อนจะมาบิณฑบาตท่านต้องนั่งสมาธิก่อน ให้ใจใส เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระรัตนตรัยในตัว ท่านมาเพื่อโปรดสัตว์ มาเป็นเนื้อบาบญให้กับโยม โยมจะได้โอกาสให้ทาน เอาชนะ ความตระหนกในใจ การที่โยมเอามือจับอาหาร หรือถือทัพพีตักอาหารใสใน บาตรพระ เหมือนโยมให้พระนะ แต่มั่นได้ที่โยม บุญเกิดขึ้นเป็น อัตโนมัติ นิอัศจรรย์ตรงนี้ ทันทีที่มือจอกข้าวหรือจับทัพพีตักข้าว ใสบาตร พอตกถึงบาตรปับ บุญเกิดขึ้นในตัวโยมแล้ว เหมือนเรา เอานี้อย่างไปรดสวิตซ์ไฟ แก๊ก ความสง่างานขึ้น ความมืดใน ห้องหายวับไปเลย ทันทีที่ความตระหนกในใจหายไป บุญก็เกิดขึ้น สว่างวาวในตัวเราเลย เพราะฉะนั้นทำให้พระ แต่ได้ที่โยม อย่างนี้เขาเรียกว่า พระท่านไปโปรดสัตว์