ข้อความต้นฉบับในหน้า
62 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา
ภิกษุไม่ไปหาหญิงแพศยา หญิงม่าย หญิงสาวใหญ่ ในเรื่องกิจอื่นนอกจากเขานิมนต์ ไม่สนทนา
อย่างสามัญชน
ภิกษุไม่ไปโรงสุรา ยาฝิ่น โรงมหรสพ ที่ประชุมสนุกสนาน รวมถึงดูเขาชุมนุมกันรวมพลหรือใน
ที่ที่เข้าไปแล้ว เขาติเตียน
ปฏิกูล
๓. เห็นภัยในโทษแม้เพียงน้อย
ภิกษุพึงระวังความบริสุทธิ์ของภิกษุไม่ให้กระทบสิ่งที่เป็นโทษ แม้ปลายผม เหมือนระวังเศษ
ภิกษุย่อมถอยใจออกห่างจากสิ่งที่เป็นอาบัติ สิ่งที่เป็นโทษ เหมือนปีกไก่ที่ใส่ลงไปในไฟ ปีก
ไก่ย่อมงอกลับถอยออกมา
๔. สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
ภิกษุในธรรมวินัย อยู่ในศีล ย่อมไม่ล้นกรอบของศีล อยู่ในกรอบของพระวินัยเหมือน
มหาสมุทรรักษาน้ำไว้ไม่ให้ไหลบ่าท่วมไป
นี้จึงได้ชื่อว่า ภิกษุนั้นแหละอยู่ในศีลเบื้องบน ส่วนสามเณรก็อยู่ในศีล ๑๐ ศีลเป็นของสูง ของ
ละเอียด ผู้ปฏิบัติก็ต้องละเอียด จึงจะรักษาไว้ได้
“ศีลในเหฏฐิมศีล และอุปริมศีลทั้ง ๒ ประการ เป็นเบื้องต้นของพุทธ
ศาสนิกชน ทั้งคฤหัสถ์ บรรพชิต ถ้าว่าไม่มีศีลจริงแล้ว จะอวดว่าปฏิบัติศาสนา
ละโกงตัวเอง ไม่ทำตัวเองให้พ้นทุกข์ได้ ตัวเองจะต้องอยู่ในปลักกิเลสนั้นเอง จึง
ต้องคอยระแวดระวังตั้งตนให้อยู่ในศีลจริง เหมือนพระอริยบุคคล”