สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ๖๙ กัณฑ์หลวงปู่วัดปากน้ำ กัณฑ์ที่ ๑๑-๓๐ หน้า 21
หน้าที่ 21 / 67

สรุปเนื้อหา

สาระสำคัญของพระธรรมเทศนาเน้นที่การรักษาศีลและข้อปฏิบัติที่ถูกต้องของภิกษุ โดยเน้นข้อห้ามในเรื่องการคบหากับหญิงที่ไม่เหมาะสม การหลีกเลี่ยงสถานที่เสี่ยง และการระมัดระวังในการปฏิบัติตนให้อยู่ในกรอบของศีล ทั้งนี้เพื่อให้สามารถหลีกเลี่ยงภัยอันตรายและเสริมสร้างความบริสุทธิ์ให้กับตนเอง การรักษาศีลเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้พุทธศาสนิกชนสามารถปฏิบัติธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพ อันจะนำไปสู่การพ้นทุกข์อย่างแท้จริง.

หัวข้อประเด็น

-การรักษาศีล
-การปฏิบัติตนของภิกษุ
-ความสำคัญของธรรมวินัย
-การหลีกเลี่ยงสิ่งที่เป็นโทษ
-การศึกษาศีล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

62 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ภิกษุไม่ไปหาหญิงแพศยา หญิงม่าย หญิงสาวใหญ่ ในเรื่องกิจอื่นนอกจากเขานิมนต์ ไม่สนทนา อย่างสามัญชน ภิกษุไม่ไปโรงสุรา ยาฝิ่น โรงมหรสพ ที่ประชุมสนุกสนาน รวมถึงดูเขาชุมนุมกันรวมพลหรือใน ที่ที่เข้าไปแล้ว เขาติเตียน ปฏิกูล ๓. เห็นภัยในโทษแม้เพียงน้อย ภิกษุพึงระวังความบริสุทธิ์ของภิกษุไม่ให้กระทบสิ่งที่เป็นโทษ แม้ปลายผม เหมือนระวังเศษ ภิกษุย่อมถอยใจออกห่างจากสิ่งที่เป็นอาบัติ สิ่งที่เป็นโทษ เหมือนปีกไก่ที่ใส่ลงไปในไฟ ปีก ไก่ย่อมงอกลับถอยออกมา ๔. สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัย อยู่ในศีล ย่อมไม่ล้นกรอบของศีล อยู่ในกรอบของพระวินัยเหมือน มหาสมุทรรักษาน้ำไว้ไม่ให้ไหลบ่าท่วมไป นี้จึงได้ชื่อว่า ภิกษุนั้นแหละอยู่ในศีลเบื้องบน ส่วนสามเณรก็อยู่ในศีล ๑๐ ศีลเป็นของสูง ของ ละเอียด ผู้ปฏิบัติก็ต้องละเอียด จึงจะรักษาไว้ได้ “ศีลในเหฏฐิมศีล และอุปริมศีลทั้ง ๒ ประการ เป็นเบื้องต้นของพุทธ ศาสนิกชน ทั้งคฤหัสถ์ บรรพชิต ถ้าว่าไม่มีศีลจริงแล้ว จะอวดว่าปฏิบัติศาสนา ละโกงตัวเอง ไม่ทำตัวเองให้พ้นทุกข์ได้ ตัวเองจะต้องอยู่ในปลักกิเลสนั้นเอง จึง ต้องคอยระแวดระวังตั้งตนให้อยู่ในศีลจริง เหมือนพระอริยบุคคล”
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More