อริยธนคาถา: ทรัพย์ของพระอริยเจ้า : หน้า 32/67

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 73 ยสฺส ฯ ๒๑ อริยธนคาถา ๑ (ทรัพย์ของพระอริยเจ้า) ๑๙ มีนาคม ๒๔๙๗ นโม..... ยสฺส สทฺธา ตถาคเต..... พระพุทธเจ้าทรงประทานอริยทรัพย์ไว้ให้พวกเราทั้งหลาย ผู้ไม่มีทรัพย์ในโลกนี้เป็นเครื่องอุ่นใจ ความเชื่อไม่หวั่นไหว ตั้งอยู่ด้วยดีแล้วในพระตถาคตเจ้าศีลที่ดีงามอันพระอริยเจ้า ทั้งหลายสรรเสริญแล้ว ความเลื่อมใสในพระสงฆ์ ความเห็นซึ่งเป็นธรรมชาติตรง นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่า บุคคลนั้นเป็นคนไม่จน เป็นคนมั่งมี ความเป็นอยู่ของ คนนั้นไม่เปล่าจากประโยชน์ ๑. ความเชื่อซึ่งตั้งมั่นด้วยดีแล้วในพระตถาคตเจ้าอย่างไม่คลอนแคลน “ธมฺมกาโย อห์ อิติปิ เราตถาคต คือ ธรรมกาย คือ เชื่อในธรรมกาย ให้เห็นธรรมกาย ให้เป็นธรรมกาย แก้ไขธรรมกายให้สะอาดผ่องใส มาก ยิ่งขึ้น ให้เห็นแจ่มใสเหมือนกระจกส่องเงาหน้าตลอดเวลา เชื่อแน่นอนว่าธรรมกายเป็นใหญ่ “ธรรมกายนั่นเองเป็นใหญ่ สิ่งอื่นใหญ่กว่านี้ไม่มี หมดทั้ง สากลโลก หมดในธาตุในธรรม ที่จะเป็นใหญ่กว่าธรรมกายนี้ไม่มี” ใจไม่คลอนแคลนอย่างไร ? ใจต้องนิ่งอยู่ศูนย์กลางดวงธรรม ที่ทำให้เป็นธรรมกายทีเดียว ลืมตาก็แจ่มอยู่กับธรรมกาย หลับก็หลับเข้าที่อยู่กับธรรมกาย ตื่นขึ้นก็ติดอยู่กับดวงธรรมที่ทำให้เป็นธรรมกายแจ่มจ้าอยู่เสมอ เป็นโคตรภูบุคคลก็ยังกลับกลอกอยู่ ให้เข้าไปอีกถึงพระโสดา พระสกทาคา ถึงพระอนาคา กามราคะ พยาบาทอย่างละเอียดหมดไป แต่ก็ยังไม่ถึงวิราคธาตุวิราคธรรม ให้ทำให้สูงขึ้นไปอีก คือละรูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ อวิชชาให้ได้ จนเข้าถึง พระอรหัต จึงจะไม่กลับกลอกเหมือนเสาเขื่อนปักไว้ ลมพัดมาก็ไม่เขยื้อน “เชื่อในธรรมกายลงไปแค่ชีวิต แน่นแค่ชีวิต แม้จะตายเสียก็ตายไปเถอะ ที่จะไม่ให้เชื่อ ธรรม กายละก็ เป็นไม่ได้เด็ดขาด ฆ่าเสียก็ยอม ตายก็ตายไป” จึงจะตั้งมั่นด้วยดีแล้วในพระตถาคตเจ้า ๒. ศีลอันดีงามที่พระอริยเจ้าทรงสรรเสริญ เป็นศีลบริสุทธิ์ ทั้งกาย วาจา ใจ เจตนา ผ่องแผ้วไม่มีราคี ที่เรียกว่า กัลยาณศีล เป็นทางไป ของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ เห็นศีลดวงใสบริสุทธิ์เท่าดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ อยู่ในศูนย์กลางดวง ธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์