สาระสำคัญพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับพระสงฆ์ : หน้า 47/67

88 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา พระสงฆ์ เป็นประมุขของบุญยิ่งกว่าพระพุทธเจ้า “พระศาสดาวางตำราไว้เป็นตัวอย่างว่า ถวาย แด่พระองค์ไม่อัศจรรย์ดอก ถวายพระสงฆ์นั่นแน่ ให้ถวายในหมู่พระสงฆ์” โดยไม่เจาะจง ตัวอย่าง : พระนางปชาบดี ทอผ้า ๒ ผืน ไปถวายพระพุทธเจ้า พระองค์รับไว้ผืนเดียว อีกผืน หนึ่งตกกับพระอชิตะภิกษุผู้บวชใหม่ นางปชาบดีทรงเสียพระทัย พระพุทธองค์จึงทรงอธิษฐาน บาตร ไปในอากาศ ให้อชิตะภิกษุแก้ สิ้นคำอธิษฐานของอชิตภิกษุว่า หากได้เป็นพระศาสดาเอกของโลก ใน อนาคต ขอให้บาตรนั้นมาสู่มือของข้าพเจ้า บาตรก็ตกสู่มืออชิตะภิกษุพระพุทธเจ้าจึงทรงประกาศ ต่อหมู่ภิกษุว่าอชิตะภิกษุจะตรัสรู้ธรรม เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต พระนางปชาบดีจึงปีติยิ่งนัก “นี่พระศาสดาวางตำราไว้เป็นตัวอย่าง ถวายแก่พระองค์น่ะไม่อัศจรรย์ดอก ให้ถวายในหมู่พระสงฆ์ พระสงฆ์ที่มาสวดมนต์ในวัดปากน้ำ ที่เป็นพระพุทธเจ้า ในภายภาคข้างหน้า จะกี่องค์เราก็ไม่รู้เหมือนกัน บางทีมีบารมีแก่ๆ สร้างมาหลาย อสงไขย เราไม่รู้ ไม่รู้ว่าใครสร้างบารมีมาเท่าไร” “พระสงฆ์นั่นแหละเป็นประมุขของบุญสำคัญ เป็นหัวหน้าของบุญสำคัญ เป็นต้นของบุญสำคัญ ถ้าต้องการบุญก็ถวายในพระสงฆ์ไม่เจาะจงภิกษุองค์หนึ่ง องค์ใด มั่นหมายไปในหมู่พระสงฆ์ที่เดียวจะมีข้าวถ้วยปลาตัวก็ช่าง ก็ถวายพระสงฆ์ ให้ใจตรงเป็นกลาง ให้ทำดังนี้จะถูกบุญใหญ่ในพระพุทธศาสนา” กาลทานสูตร พระสงฆ์ทุกวัดใช้แสดงเวลาที่พระเจ้าแผ่นดินเสด็จทอดพระกฐิน เป็นพระคาถา แสดงอานิสงส์ของการให้ตามสมัย แปลเนื้อความจากพระบาลีว่า :- ทุกขิณา แปลว่า ทานสมบัติ ที่ทายกถวายแล้วโดยกาลสมัยในพระสงฆ์ ย่อมมีผลไพบูลย์ เหมือน น้ำเปี่ยมมหาสมุทร เพราะทำในบุญเขตอันเยี่ยม ทําทานน้อย แต่ได้ผลมาก เมื่อถวายไม่เจาะจง เหมือนได้ถวายในหมดสากลโลก หรืออธิษฐาน ว่าท่านผู้ใดเป็นพระ อรหันต์ หรือจะประพฤติตัวให้เป็นอรหันต์ต่อไป เป็นอายุพระศาสนาทั้งหมด จงรับทานของข้าพุทธ เจ้าเถิด จะเป็นพระหรือสามเณรก็ตามคิดว่าใช่องค์นี้ ทานนั้นก็จะตกเป็นสังฆทานแท้ๆ ถ้าถวาย เจาะจงผลก็น้อยไป บางท่านมีทานเล็กน้อย เข้าไปถวายเฉพาะองค์ ทำให้ผลน้อยลงไป ถ้าทำให้ผลมากแม้มีน้อย แต่มุ่งขอถวายในหมู่สงฆ์ หรือตั้งใจว่าองค์หนึ่งองค์ใดเป็นพระอรหัต สืบอายุศาสนาต่อไป ทานก็จะ ตกเป็นสังฆทาน ได้ชื่อว่า ถวายทานในสงฆ์แท้ๆ นั้น” ท่านจึงวางหลักว่า “ทายกผู้มีจิตมิได้ย่อหย่อนท้อถอย ให้ในที่เช่นใดมีผลมาก ควรให้ในที่เช่น คือฉลาดถวายเป็นกลางร่ำไป บุญก็ยิ่งใหญ่ไพศาล เรียกว่าให้อย่างฉลาด บุญย่อมเป็นที่ตั้งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า และเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งโลกนี้โลกหน้า การ บำเพ็ญบุญทั้งหลายมีพระสงฆ์เป็นหัวหน้า