ข้อความต้นฉบับในหน้า
108 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงหาบุญได้ และทรงใช้บุญเป็น
พระสิทธัตถะจะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พญามารทราบเหตุสะดุ้งทีเดียว แม้ปัญจวัคคีย์
ละทิ้งพระองค์ เทวดาหนีไปสุดขอบจักรวาล เพราะกลัวพญามาร บารมีที่พระองค์สั่งสมเท่านั้นที่เป็นที่
พึ่งได้ โดยมีแม่พระธรณีรับอาสาหลั่งอุทกวารี จนมารพ่ายแพ้
“ถ้าจะหาบุญได้ใช้บุญเป็น ก็ต้องเอาใจไปจรดอยู่ที่ศูนย์กลางดวงบุญ” เข้ากลางเรื่อยไปจน ถึง
กายธรรมอรหัต
สภาพที่เป็นธรรมย่อมนำสัตว์ไปสู่สุคติ
สภาพที่เป็นอธรรมย่อมนำสัตว์ไปสู่ทุคติ
สภาพที่เป็นบุญ เป็นดวงใส ติดอยู่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นมนุษย์ ดวงบุญใหญ่โต ก็นำ
ไปสู่สวรรค์ สูงขึ้นไปเป็นชั้น ๆ ขึ้นอยู่กับที่ทำความดีไว้ เป็นอายตนะดึงดูดตรงกัน
สภาพที่เป็นบาป เป็นดวงดำ ติดอยู่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นมนุษย์เช่นกัน ทำชั่ว ไม่มี
สีเจือ ก็ไปอยู่อเวจี มหาตาปนรก เป็นต้น หรือเป็นเดรัจฉาน เปรต อสุรกาย
“ถ้าดวงบุญใหญ่โตกว่า ก็นำไปสู่สวรรค์ ถ้าดวงบาปใหญ่โตกว่าก็นำไปนรก
ใครจะแก้ไขอย่างใด อย่างหนึ่งไม่ได้ทั้งนั้น ย่อมเป็นไปตามคติของตน”
จึงอย่าเกียจคร้านในการให้ทาน รักษาศีล ภาวนา และต้องให้เห็นผลทาน ผลศีล ผลภาวนา
จึงจะได้ชื่อว่าทำบุญและใช้บุญเป็น
ท่านทั้งหลายได้คุณธรรมทั้ง ๕ ประการ คือ ทาน ศีล สุตตะ จาคะ ปัญญา เพราะให้ทานแล้ว
ตั้งแต่เช้าและเพลสมาทานศีล ๕ สดับตรับฟังพระธรรมเทศนา
เราได้บริจาคแล้ว สละกิจการงาน ความกังวล มาบำเพ็ญบุญ
ฟังธรรมแล้วเกิดปัญญา รู้จักบาปบุญคุณโทษ
คุณธรรม ๕ ประการ หากอยู่เป็นอุปนิสัยใคร จะปรารถนาเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้า พระ
ปัจเจกพุทธเจ้า พระอัครสาวก ก็สมปรารถนาทั้งนั้น