สาระสำคัญพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับธรรมกาย : หน้า 57/67

98 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา เมื่อเข้าถึงธรรมกายได้ นั้นแหละได้รัตนะอันประเสริฐแล้ว ยอดรัตนะเบื้องต้นคือ ธรรมกาย โคตรภู ขึ้นไปเป็นลำดับ เป็นพระโสดา พระสกทาคา พระอนาคา พระอรหัต ถึงอรหัตก็ไม่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย เลิกเวียนว่ายต่อไป “พวกที่เข้าถึงธรรมกายแล้ว เขารู้ฤทธิ์ของธรรมกายแล้ว เขาไม่อินังขังข้อ อะไรหรอกกับสวิญญาณกรัตนะ อวิญญาณกรัตนะในภพ ๓ นะ เขาต้องการจะไป นิพพาน” “เพราะฉะนั้นผู้ที่ได้พุทธรัตนะ ที่ได้แล้วอย่าดูเบาหนา ดับมาเกือบ ๒,๐๐๐ ปีหนา มาโผล่ขึ้นในครั้งนี้นะเป็นอัศจรรย์ทีเดียว แต่ว่ามารยังขวางอยู่มาก มนุษย์ ยังไม่เบิกตายังหลับตาอยู่มาก มนุษย์ยังไม่ตื่น ยังหลับตาอยู่มากนัก ถ้ามนุษย์ได้ เห็นธรรมกาย มนุษย์คนนั้นตื่นขึ้นแล้วไม่หลับแล้ว ถ้ามนุษย์ใดยังไม่เห็นธรรมกาย ยังไม่เป็นธรรมกาย มนุษย์นั้นยังหลับอยู่ มารมันยังกดหลับอยู่ ยังไม่ตื่นเลย บางทีตายเสียชาติหนึ่งยังไม่ตื่นเลย หลับเรื่อยไปเสียทีเดียว บางคนเห็นปรากฏ ตื่นทีเดียวมีธรรมกาย บางคนไม่เดียงสา มีธรรมกาย ใหญ่ โตมโหฬารเช่นนี้แล้ว มาถึงรัตนะอันเลิศประเสริฐเช่นนี้แล้ว กลับไปวางเสียก็มี แปลกประหลาดนัก ลืมตาขึ้นแล้วกลับไปบอดก็มี อย่างนี้น่าอัศจรรย์นัก เพราะ เหตุไร เพราะไม่รู้จักเดียงสา มาพบของวิเศษประเสริฐเลิศล้นพ้นประมาณ ไม่ รักษาให้ควรแก่การควรเห็นควรพบ แม้เป็นอยู่ก็เท่ากับศพ ไม่ประเสริฐเลิศอะไร นัก เพราะกายมนุษย์นี่ชั่วคราวเท่านั้น เกิดแล้วดับไป” กายมนุษย์มีอยู่ชั่วคราว มีเกิดมีดับเป็นเบื้องหน้า ดังที่พระโกณฑัญญะเปล่งวาจาเมื่อได้ฟัง ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ว่า “สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งมีความเกิดขึ้นเสมอ สิ่งทั้งปวงมีความดับไปเสมอ เห็นเกิด กับดับเท่านั้นเอง หมดทั้งสากลโลก” “เมื่อเป็นเช่นนี้ มาพบพุทธศาสนาเช่นนี้ ต้องเข้าถึงธรรมกายให้ได้ ถ้าเข้า ถึง ธรรมกายไม่ได้ เราไม่เป็นลาภล้นพ้นประมาณทีเดียว มีบาลีเป็นหลักฐานชี้ ชัดไว้ว่า ตถาคโต โข วาเสฏฐา อธิวจน์ ธมฺมกาโย อิติปิ ดูกร...วาเสฏฐโคตรทั้ง หลาย คำว่า ธรรมกาย เป็นตถาคตโดยแท้ ธรรมกายนะประเสริฐเลิศกว่าส วิญญาณกรัตนะ อวิญญาณกรัตนะ ซึ่งมีในไตรภพ สู้ไม่ได้เป็นอันขาด” ท่านจึงกล่าวว่า อิทมปิ รตน์ ฯ นี้เป็นรัตนะอันประณีตในพระพุทธเจ้า “ถ้าว่าใครอยู่กับรัตนะเช่นนี้ละก็ มีความสวัสดีเรื่อยปลอดภัยเรื่อยทีเดียว อยู่ในธรรมรัตนะ สังฆรัตนะให้ใส อยู่กับรัตนะนั่นแหละปลอดภัยทีเดียว ไม่ต้องมี ภัยอีกต่อไปทีเดียว ได้รับความสุขทีเดียว ไม่ได้รับความทุกข์อีกต่อไป เมื่อรู้จัก หลักจริงเช่นนี้ เข้าให้ถึงนา วัดปากน้ำเขาเข้าถึงกันมากนัก ๑๕๐ กว่า เวลานี้ ทั้ง ภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา เข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ๑๕๐ กว่า”