สาระสำคัญพระธรรมเทศนา : หน้า 39/67

80 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา แต่วัดปากน้ำมีคนรู้ขึ้นแล้ว “พญามารนั่นเอง เป็นคนทำให้แก่ ให้เจ็บ ให้ตาย เกิดแก่เจ็บตายอย่างยับเยิน” เพราะธรรมดา ของการเกิดไม่ได้เดือดร้อน คลอดลูกเหมือนการขับถ่ายธรรมดา “ที่เดือดร้อนยับเยินเช่นนี้เพราะพญา มารเขาส่งฤทธิ์ ส่งเดช ส่งอำนาจ ส่งวิชชา ที่ศักดิ์สิทธิ์มาบังคับบัญชาให้ เป็นไป” เช่น แม่ตาย พ่อก็จะ ขอตายตามแม่ เลยไปกระโดดน้ำตาย เป็นต้น ที่ทำเช่นนี้สำหรับประหัตประหารฝ่ายพระ “ถ้าว่ามนุษย์ผู้ใดเป็นฝ่ายพระละก็ มารข่มเหงอยู่อย่างนี้แหละ ไม่ขาดสาย “นี่ใครทำ พญามารทั้งนั้นไม่ใช่ใคร ไม่มีใครรู้ แสนโกฏิจักรวาล อนันต จักรวาล นิพพานถอดกายมีเท่าไรไม่มีใครรู้ ไม่รู้เรื่องทีเดียวในเรื่องนี้ว่า พญามาร เขาคอยบีบคั้นอยู่ให้เกิด แก่ เจ็บ ตาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงทรงเทศนาไว้ว่า น ตตฺถ หตุถิ่น ภูมิ ฯ ภูมิเป็นที่ไปของช้างทั้งหลายของรถทั้งหลาย หรือคนเดินเท้า ในความแก่และความตายนั้น ย่อมไม่มีใครจะไปสู้รบกับความแก่ ความตายได้ เพราะภูมิทางไปรบ หนทางที่จะเข้าไปรบ ที่จะยกพลรบไม่มี หนทางช้างก็ไม่มีเข้าไป หนทาง รถ ทางเดินเท้า ก็ไม่มี ใครๆ ไม่อาจชนะความแก่ ความตายนั้นด้วยการสู้รบ ด้วยเวทมนต์ คาถา วิชาพราหมณ์ หรือจะเอาทรัพย์ไปไถ่ถอนตัว ก็แก้ไม่ได้ “แต่ว่ามีแก้อยู่ที่วัดปากน้ำ วิชชาธรรมกายไปเห็นวิชชาเหล่านี้หมด ไปเห็น ความแก่ ความตาย เวลานี้เขาว่าสมภารวัดปากน้ำกำลังสู้กับความแก่ ความตาย สู้จริงๆ ผู้เทศน์นี่แหละ ๒๒ ปี 4 เดือน ๙ วัน วันนี้แล้ว วินาทีนี้ไม่ได้หยุด เพียร สู้ความแก่ความตายไม่ได้ถอยกันเลย พญามัจจุราชมีเท่าไรจับกันหมด ตรึงกันหมด ลงโทษกันหมดทีเดียว มีเท่าไรไม่ให้ทำลายพระ ไม่ให้ข่มเหงพระได้ จะแก้ความแก่ ความเจ็บ ความตายใหม่ ไม่ให้มีแก่ ไม่ให้มีเจ็บ ไม่ให้มีตาย” จะทำให้ไม่มีแก่ เจ็บ ตาย เพื่อเกิดเป็นมนุษย์จนโต มีแต่ร่างกายสวยงามขึ้น ไม่ถอยกลับจน ครบบารมีของตนที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าหรือพระอรหัต ไม่ต้องไปทรมาน ให้เหนื่อยยากลำบาก ครบกำหนดก็เป็นพระพุทธเจ้า พระอรหัต เวลาไปนิพพานไม่ต้องถอดกายทุกกาย ไปทั้งดุ้น ตั้งแต่ กายมนุษย์ถึงกายธรรมอรหัตละเอียด “สมภารวัดปากน้ำรบกับพญามัจจุราช รับความแก่ความตาย รบเท่านี้ แก้ให้เป็นอย่างนี้ ถ้า ไม่เป็นอย่างนี้สมภารวัดปากน้ำไม่แรมราตรีที่อื่นละ ยอมตายไม่ถอยกันเลย” การสู้รบเช่นนี้ ไม่มีใครเคยได้ยิน “หมดทั้งชมพูทวีป แสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล นิพพานถอดกาย ที่ไหนๆ ไม่มีเลย แล้วไม่มีใครรู้จักเสียด้วยซ้ำ นี่มารู้จักแล้วที่วัดปากน้ำ ภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา อยู่วัดปากน้ำก็จริง แต่ไม่รู้ว่าสมภารวัดปากน้ำทำ อะไร นี่อัศจรรย์นัก อยู่ด้วยกันตั้งหลายสิบปี อยู่วัดปากน้ำทำวิชชานี้ ๒๒ ปี 4 เดือน ๙ วันวันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าทำอะไร รู้แต่นิดๆ หน่อยๆ รู้จริงจังลงไปไม่มี มีก็ ผู้ที่ทำวิชชาด้วยกัน”