ธรรมกายและคำสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 18/93

“ดูก่อนวาเสฏฐะ และภารทวาชะ อันคำว่า ธรรมกาย ก็ดี พรหมกาย ก็ดี : ธรรมภูต ภูต ก็ดี นี้แหละเป็นชื่อของตถาคต” ก็ดี พรหม 2. “อห์ สุคต เต มาตา ตว์ ธีร ปิตา มม สทฺธมฺมสุขโท นาถ ตยา ชาตมหิ โคตม ฯ สวทฺธิโตย์ สุคต รูปกาโย มยา ตว อานนฺทิโย ธมฺมกาโย มม สวทธิโต ตยาฯ มุหุตต์ ตณฺหาสมณ์ ชีร์ ตว์ ปายิโต มยา ตยาห์ สนฺตม จนฺนํ ธมฺมธีโมปิ ปายิตา” แปลว่า “ข้าแต่พระสุคตเจ้า หม่อมฉันเป็นมารดาของพระองค์ แต่ข้าแต่พระธีรเจ้า พระองค์ทรงเป็นบิดา ของหม่อมฉัน ข้าแต่พระโคดมโลกนาถเจ้าผู้ทรงให้สุขแห่งพระสัทธรรมฯ ข้าแต่พระสุคตเจ้า รูปกายของ พระองค์นี้ หม่อมฉันให้เติบโตแล้ว แต่พระธรรมกายอันน่ายินดีของหม่อมฉัน พระองค์ให้เติบโตแล้ว พระองค์อันหม่อมฉันให้ทรงดื่มขีรธารา อันยังตัณหาให้เข้าไปสงบชั่วครู่ ส่วนหม่อมฉัน อันพระองค์ ให้ดื่ม น้ำนมคือธรรมธารา อันสงบอย่างที่สุด” 3. “ธมฺมกายญา ที่เป็นฺติ เกวล์ รัตนากร วิโกเป น สกฺโกนฺติ โก ทิสวา นปฺปสีทติฯ” แปลว่า “ชนทั้งหลายไม่อาจให้พระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งทรงแสดงพระธรรมกาย และความเป็นหน่อเนื้อ แห่งรัตนะทั้งสิ้นให้กำเริบได้ ใครได้เห็นแล้วจะไม่เลื่อมใสเล่า” 4. “ภวนฺติ ปัจเจกชนา สยมภู มหนฺติ ธมฺมา พหุธมฺมกายา จิตติสสรา สพฺพทุกโขติณณา อุท คฺคจิตฺตา ปรมตฺถทสฺสี สีโหปมา ขคฺควิสาณกปปา” แปลว่า “นักปราชญ์เหล่านั้นย่อมเป็นพระสยัมภูปัจเจกชินเจ้า มีธรรมใหญ่ มีธรรมกายมาก มีจิตเป็น อิสระ ข้ามห้วงทุกข์ทั้งปวงได้ มีใจเบิกบาน มีปกติเห็นประโยชน์อย่างยิ่ง อุปมาดังราชสีห์ อุปมาดังนอแรด ฉะนั้น” 4 นอกจากนี้ คำว่า “ธรรมกาย” ยังที่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในกลุ่มนักวิชาการที่ศึกษาทางด้าน นี้ เพราะปรากฏอยู่ในงานที่เกิดจากการค้นคว้าดัดแปลงมาจากพระสูตรต่างๆ ในภาษาสันสกฤต เป็นภาษาจีน ญี่ปุ่น และ ธิเบต ซึ่งนักวิชาการต่างก็พยายามที่จะให้คำจำกัดความถึงสภาวะและนิยามแห่งคำว่า ธรรม กายให้ชัดเจนที่สุด นอกจากนี้คำว่า ธรรมกาย ยังปรากฏอยู่ในอรรถกถา ฎีกา ตลอดจนศิลาจารึก คัมภีร์โบราณ และหนังสือที่รจนาโดยพระเถระอีกมากมายหลายแห่ง 1 ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค (ฉบับบาลีสยามรัฐ), เล่ม 11 ข้อ 55 หน้า 92. - ขุททกนิกาย อปทาน (ฉบับบาลีสยามรัฐ), เล่ม 33 ข้อ 157 หน้า 284 * ขุททกนิกาย อปทาน (ฉบับบาลีสยามรัฐ), เล่ม 32 ข้อ 139 หน้า 244. * ขุททกนิกาย อปทาน (ฉบับบาลีสยามรัฐ), เล่ม 32 ข้อ 2 หน้า 20. * พระครูภาวนามงคล, ตามรอยธรรมกาย, (กรุงเทพมหานคร : เอส.พี.เค.เปเปอร์ แอนด์ฟอร์, 2546), หน้า 89. บท ที่ 1 ห ลั ก ก า ร ป ฏิ บั ติ เพื่อให้เข้าถึง พระ ธ ร ร ม ก า ย DOU 9