วิธีการปรับใจในขณะทำสมาธิ : หน้า 39/93

3.4.2 วิธีการปรับใจในขณะทำสมาธิ ในช่วงเวลาที่ทำสมาธิ นอกเหนือจากการปรับใจในขณะที่ดำเนินชีวิตประจำวันในแต่ละวัน ซึ่งมีผลทำให้ใจพร้อมที่จะเข้าถึงสมาธิแล้ว แม้ในขณะเวลานั่ง หากใจยังไม่พร้อม ก็มีวิธีการที่ใช้ ในการปรับใจเพื่อให้ใจเกิดความสบาย ซึ่งความสบายในขณะทำสมาธิ มี 2 ระดับ คือ 1. ความสบายเบื้องต้น หมายถึง ความสบายที่เกิดจากความไม่ลำบาก ไม่เกร็ง ไม่ตึง นิ่งๆ เฉยๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์ เหมือนเดินฝ่าเปลวแดดมานั่งใต้ร่มไม้ ยังไม่ถึงกับสบายเลยทีเดียว ความสบายเบื้องต้นนี้จะ เป็นฐานทำให้เกิดความสบายที่แท้จริง คือ หากว่าเราสามารถรักษาอารมณ์นิ่งๆ ให้ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ ตรงจุด นิ่งๆ เฉยๆ ไม่สุขไม่ทุกข์ไปได้ จะเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ ที่จะทำให้เกิดอาการโล่ง โปร่ง เบา และ เกิดความสบายที่แท้จริง 2. ความสบายแท้จริง จะเกิดความชุ่มฉ่ำ ซึ่งเป็นผลต่อเนื่องมาจากการรักษาอารมณ์สบาย เบื้องต้น ให้ต่อเนื่องกัน คืออารมณ์ที่นิ่งๆ เฉยๆ ต่อเนื่องกันไม่เผลอ ในที่สุดก็จะเข้าไปถึงความสบายที่ แท้จริงอีกระดับหนึ่งคือ มีลักษณะอาการที่ใจเริ่มจะขยาย เริ่มจะละเอียดลงไป จะรู้สึกว่าโล่งใจ ร่างกาย เหมือนจะโปร่งๆ กลืนกันไปกับธรรมชาติได้ เหมือนเป็นวัตถุที่โปร่งแสง โปร่งใส โปร่งเบา เหมือนฟองสบู่ ฟองแชมพูที่เป่าเล่น อาการโล่งโปร่งเบา นี่เองคือความสบายที่แท้จริง ของตน คือ วิธีการที่ใช้ในการปรับใจนี้มีหลายวิธี ซึ่งผู้ปฏิบัติสามารถเลือกมาใช้ให้เหมาะสมกับจริตอัธยาศัย 1. ทำใจให้ว่างๆ ให้นิ่งๆ ให้เฉยๆ ปลดปล่อยวางจากภารกิจ วิธีนี้เป็นวิธีลัดและเร็วที่สุด ในการปรับใจ ดังตัวอย่าง ตัวอย่างที่ 1 “ใจที่เหมาะต่อการเข้าถึงธรรมนั้น จะต้องเป็นใจที่ปลอดโปร่ง ว่างเปล่าจากภารกิจ ทั้งหลายทั้งมวล ไม่ว่าจะเป็นการศึกษาเล่าเรียน ธุรกิจการงาน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องอะไรทั้งหมดในโลกนี้ ให้ปลด ให้ปล่อยให้วางไว้ชั่วขณะ ทำประหนึ่งว่าเราอยู่คนเดียวในโลก ไม่มีภารกิจเครื่องกังวลใจ แล้วก็ทำใจ ให้เบิกบาน ให้แช่มชื่น ให้สะอาด ให้บริสุทธิ์ ให้ผ่องใส” ตัวอย่างที่ 2 “ให้ทำใจของเราประหนึ่งว่าเราอยู่คนเดียวในโลก ไม่มีภารกิจ ไม่มีเครื่องกังวลใจ ทำความรู้สึกว่า เราตายแล้วจากสิ่งเหล่านั้น ขณะนี้เราอยู่คนเดียวในโลก ไม่มีภารกิจเครื่องกังวลใจอะไร ทั้งสิ้น มีแต่กายและใจเท่านั้น ที่เราจะอาศัยประพฤติปฏิบัติ ทำใจหยุดนิ่งให้เข้าถึงธรรมกายภายใน เรามีสมบัติแค่ 2 สิ่งนี้เท่านั้น มีกายแล้วก็ใจ สองสิ่งนี้เท่านั้น ให้ลืมสิ่งแวดล้อมที่อยู่ข้างตัวของเราให้หมด ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วก็เอาใจหยุดนิ่งไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7” 1 พระราชภาวนาวิสุทธิ์ พระธรรมเทศนา 22 พฤษภาคม 2529 30 DOU สมาธิ 2 ห ลั ก ก า ร เ จ ริ ญ ส ม า ธิ ภ า ว น า