ชีวิตและความสุขของชาวสวรรค์ GL 102 ปรโลกวิทยา หน้า 134
หน้าที่ 134 / 180

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สรุปถึงความแตกต่างของชีวิตบนสวรรค์ตามบุญที่สั่งสมในมนุษย์ แม้ชาวสวรรค์จะมีความสุข แต่หากไม่ฟังธรรมและไม่สร้างบุญ อาจต้องเผชิญกับความเศร้าเมื่อจากไป ชีวิตบนสวรรค์ยาวนานกว่าชีวิตมนุษย์ และการดำเนินชีวิตในโลกมนุษย์คือการสั่งสมบุญอย่างต่อเนื่อง เพื่อเตรียมตัวไปสู่ฝั่งแห่งนิพพาน หรืออาจต้องกลับมาสร้างความดีใหม่

หัวข้อประเด็น

-ชีวิตบนสวรรค์
-การสั่งสมบุญ
-ความสุขและทุกข์ของชาวสวรรค์
-ความแตกต่างระหว่างมนุษย์และชาวสวรรค์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

งดงามน่ารื่นรมย์ สวรรค์แต่ละชั้นมีความแตกต่างกันตามกำลังแห่งบุญที่ตนได้สั่งสมไว้ครั้งเป็นมนุษย์ ยิ่งสวรรค์ชั้น ที่สูงขึ้นไปมากเท่าไร ยิ่งมีทิพยสมบัติอันวิจิตรอลังการมากขึ้นไปเท่านั้น ถึงแม้ชาวสวรรค์จะมีความสุขสบาย แต่ก็มีชาวสวรรค์จำนวนมาก ยังคงประมาทในการดำเนินชีวิต ใช้บุญที่ตนสั่งสมมาไปเที่ยวเล่นเพลิดเพลิน ในกามคุณ ทั้งรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อันเป็นทิพย์อยู่ทุกวัน จึงไม่หมั่นฟังธรรม ไม่ปฏิบัติธรรม ไม่ อนุโมทนาบุญกับมนุษย์ผู้สร้างความดี ครั้นเมื่อจุตินิมิตบังเกิดขึ้น ย่อมเศร้าโศกเสียใจ พร่ำเพ้อพิไรรำพัน ไม่อยากจากสวรรค์ไป เมื่อละจากอัตภาพนี้แล้วก็ไม่แน่ว่าจะเกิดในสุคติภูมิอีก เพราะที่ได้เสวยทิพยสมบัติอยู่นี้ เนื่องจากผลบุญอาจจะส่งผลก่อนผลบาปที่ทำไว้ในอดีต ชีวิตบนสวรรค์นั้นเป็นชีวิตที่ยาวนานมากเมื่อเทียบกับชีวิตเมืองมนุษย์ ยิ่งอายุขัยของสวรรค์ชั้น สูงๆ ยิ่งยาวนานขึ้นไปอีก ถ้าหากเราสั่งสมบุญไว้น้อยเมื่อครั้งเป็นมนุษย์ เมื่ออุบัติบนสวรรค์แล้ว ไม่ว่า ชั้นใดก็ตาม เขาจะไม่ได้ยึดถือกันตามอาวุโส ไม่เหมือนเมืองมนุษย์ใครอยู่นานผู้น้อยก็ต้องไปกราบไหว้ แต่ บนสวรรค์ไม่ใช่อย่างนั้น ใครมีบุญมากผู้นั้นจะได้รับการยกย่องไปทางไหนมีแต่เหล่าเทพชื่นชม ยิ่งมีบุญระดับ บุญใกล้เคียงผู้ปกครองภพจะได้รับการต้อนรับเชิดชูนำมาซึ่งความปลื้มใจต่อเทพบุตรเทพธิดาที่มีศักดิ์ใหญ่นั้น แต่ถ้าหากใครบุญน้อยก็จะรู้สึกอายผู้ที่มีบุญมาก เมื่อเข้าไปสู่เทวสมาคม จะต้องนั่งอยู่ท้ายๆ ที่ประชุม ถ้า อายก็จะต้องอายอย่างยาวนาน แล้วก็จะนึกเสียดายว่า ครั้งเมื่อเราเป็นมนุษย์ทำไมไม่ทำบุญอย่างนั้นอย่างนี้ นี่เป็นความทุกข์ใจของชาวสวรรค์ที่มีสมบัติ ยศ อธิปไตย น้อยกว่าชาวสวรรค์เหล่าอื่น ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เพียงอยากจะให้นักศึกษาได้คิดว่า เทวภูมิเป็นเพียงที่เสวยผลบุญเท่านั้น แต่ โลกมนุษย์เป็นโลกแห่งการสั่งสมบุญให้ได้มากที่สุด ฝึกฝนตนเองให้หมดกิเลสให้ได้ เพื่อไปสู่ฝั่งแห่งนิพพาน แต่หากยังไปไม่ได้ ก็ต้องพักระหว่างทางที่เทวโลกก่อน โดยอาศัยบุญที่สั่งสมอย่างดีแล้วนี้เป็นเสบียงเดินทาง เพื่อกลับมาสร้างความดีใหม่ในโลกมนุษย์ และต้องวนเวียนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะหมดกิเลส ตารางแสดงอายุของชาวสวรรค์เปรียบเทียบกับอายุมนุษย์ อายุขัยของชาวสวรรค์ แต่ละชั้น (ล้านปีมนุษย์) สวรรค์ อายุ (ปีสวรรค์) 1 วัน 1 คืนสวรรค์ / ปีมนุษย์ ชั้นที่ 1 จาตุมหาราชิกา 500 50 9 ชั้นที่ 2 ดาวดึงส์ 1,000 100 36 ชั้นที่ 3 ยามา 2,000 200 144 ชั้นที่ 4 ดุสิต 4,000 400 576 ชั้นที่ 5 นิมมานรดี 8,000 800 2,304 ชั้นที่ 6 ปรนิมมิตวสวัตดี 16,000 1,600 9,216 124 DOU ป ร โ ล ก วิ ท ย า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More