อุปมาเปรียบเทียบเกี่ยวกับกรรมและโลกหลังความตาย : หน้า 36/180

พระเถระ ผู้อื่น มีความเห็นชอบ ครั้นเมื่อพวกเขาคนใดคนหนึ่งป่วยหนัก คงจะไม่หาย ต้องตายแน่ ข้าพเจ้าจึงเข้าไปพูดกับเขาว่า มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่งมีความ เห็นว่าบุคคลที่ประพฤติกุศลกรรมบถ 10 เมื่อตายแล้วจะต้องไปสู่สุคติโลกสวรรค์ หลังจากละโลกนี้ไปแล้ว เพราะฉะนั้นพวกเขาย่อมไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ถ้าความเห็นนี้เป็นจริง ขอให้พวกเขากลับมารายงานให้ข้าพเจ้าทราบด้วย แล้วข้าพเจ้าจะยอมเชื่ออย่างสนิทใจญาติมิตรเหล่านั้นก็รับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่ไม่เคยปรากฏเลยว่าจะมีญาติมิตรคนใดกลับมารายงานเองทั้งไม่เคยส่งใครมา บอกให้ทราบด้วย เพราะเหตุนี้แหละ ข้าพเจ้าจึงขอยืนยันมั่นคงในความเห็นของ ข้าพเจ้าว่า โลกอื่นไม่มี สัตว์ผุดเกิดไม่มี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่วไม่มี ท่านพระยา ถ้าเช่นนั้น อาตมาจะอุปมาให้ฟัง เพราะวิญญูชนผู้เป็นนักปราชญ์ บางพวกในโลกนี้ สามารถเข้าใจสาระสำคัญของธรรมภาษิตได้ด้วยถ้อยคำอุปมา ท่านพระยา สมมุติว่ามีชายคนหนึ่งตกลงไปในบ่อคูถ (อุจจาระ) จนมิดศีรษะ ท่าน พระยาเห็นแล้ว รู้สึกสงสารชายคนนั้นเป็นอย่างยิ่ง จึงสั่งบรรดาเจ้าหน้าที่ให้ ช่วยกันดึงชายผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นขึ้นจากบ่อแล้วช่วยทำความสะอาดให้เป็นพิเศษ ด้วยการใช้ไม้ไผ่อีกครูดอุจจาระออกจากผิวกายชายผู้นั้นให้เกลี้ยงใช้ดินสีเหลือง สำหรับขัดตัว ขัดผิวให้ 3 ครั้ง ใช้น้ำมันชโลมกายให้ทั่ว เอาคุณ (ผงละเอียด หรือแป้งหอม) ละเอียดลูบไล้กาย 3 ครั้ง จนดูผิวเนียนสะอาดหมดจด จัดแต่ง หนวดและทรงผมให้สวยงาม พรมน้ำอบน้ำหอมให้มากๆ หาเสื้อผ้าเครื่องนุ่ง ห่มขาวสะอาดมาให้ใส่ หาเครื่องทองเครื่องเพชรมาให้ประดับ พร้อมทั้งมีพวง ดอกไม้ประดับกายตามควร แล้วให้พักอยู่ชั้นบนของปราสาท ที่ตกแต่งไว้อย่าง สวยงามวิจิตรตระการตา พร้อมสรรพด้วยเครื่องบำเรอกามคุณ 5 ไม่มีขาดตก บกพร่อง ถามว่า ชายผู้นั้นยังอยากจะจมลงในบ่อคูถอีกหรือไม่ พระยาปายาสิ ไม่หรอก พระคุณเจ้า เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปรารถนาอย่างนั้น พระเถระ เพราะเหตุใด พระยาปายาส พระคุณเจ้า บ่อคูณนั้น ทั้งสกปรก ทั้งเหม็น ทั้งน่าเกลียดเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูล ไยเขาจะปรารถนาจมลงไปอีก พระเถระ พระยาปายาสิ อุปมาข้อนี้ฉันใด อุปไมยก็ฉันนั้น กล่าวคือ พวกมนุษย์ทั้งไม่สะอาด ทั้งนับว่าไม่สะอาด ทั้งกลิ่นเหม็น ทั้งนับว่ากลิ่นเหม็น ทั้งน่าเกลียด ทั้งนับว่า น่าเกลียด ทั้งปฏิกูล ทั้งนับว่าปฏิกูล กลิ่นมนุษย์เหม็นคลุ้งขึ้นไปถึงเทวดาตั้ง ร้อยโยชน์ บรรดาญาติมิตรสหายของท่านที่ไปบังเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ไยเขา จึงอยากจะกลับมาบอกท่านอีกเล่า เพราะเหตุนี้แหละ ท่านพระยาจึงควรเห็นว่า โลกอื่นมี สัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่วมี 26 DOU ป ร โ ล ก วิ ท ย า