นิพพาน: เป้าหมายสูงสุดของชีวิตมนุษย์ : หน้า 166/180

ความน่า บทที่ 8 นิพพาน สรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่าล้วนเกลียดกลัวความทุกข์ และปรารถนาความสุขโดยส่วนเดียว โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งความสุขที่เป็นอมตนิรันดร์ไม่แปรเปลี่ยนกลับกลาย เป็นทุกข์อีก ดังนั้นอมตสุขหรือสุขในพระนิพพาน จึงเป็น เป้าหมายที่ประเสริฐสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ผู้ใด ได้มีโอกาสเรียนรู้และเข้าใจเป้าหมายชีวิตอันประเสริฐ สูงสุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ผู้นั้นย่อมสามารถ ออกแบบชีวิตของตนเองได้ถูกต้องและดำเนินชีวิตให้ ปลอดภัยได้ และในระหว่างที่ยังต้องท่องเที่ยวไปใน สังสารวัฏก็จะเป็นผู้ท่องเที่ยวไปอย่างผู้มีชัยชนะได้ ตลอดกาล ในบทนี้นักศึกษาจะได้ทำความเข้าใจเรื่อง นิพพานอันเป็นสภาวะสูงสุดของโลกุตรภูมิ และเป็นเป้า หมายชีวิตที่สำคัญที่สุดของการเป็นมนุษย์ นักศึกษาจะ ได้เข้าใจความหมาย ประเภท ลักษณะที่น่าปรารถนา และปฏิปทาการดำเนินไปสู่นิพพาน 8.1 ความมีอยู่จริงแห่งนิพพาน ในเรื่องนิพพานนี้ มีบางท่านแม้จะเป็นพุทธศาสนิกชนก็ตาม แต่กลับมีความเห็นว่า พระนิพพาน ไม่มีอยู่จริง เป็นเรื่องไกลตัว และเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะหมดกิเลสบรรลุสภาวะที่เรียกว่า นิพพานได้ หรือ บางท่านมีความเชื่อว่า พระนิพพานมีจริง แต่เข้าใจว่าเป็นเรื่องของพระเท่านั้น ฆราวาสอย่างเราไม่เกี่ยวข้อง ไม่ต้องศึกษาก็ได้ ซึ่งความเห็นเหล่านี้เป็นความเห็นผิดที่มีอยู่ในความคิดของคนทั่วไป หรือแม้เรื่องบุญบาป นรกสวรรค์ สำหรับคนทั่วไปก็ยังมีความเคลือบแคลงสงสัยว่ามีจริงหรือไม่ หรือบางครั้งถึงขนาดปฏิเสธ เลยว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มี โดยยังมิได้ศึกษาหรือปฏิบัติตามที่ผู้รู้แนะนำไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมิได้ศึกษาคำสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างลึกซึ้ง ซึ่งในพระไตรปิฎกปรากฏมีพุทธวจนะของพระบรมศาสดายืนยันว่า นิพพานมีอยู่จริง โดยปรมัตถสัจจะ ที่สามารถถูกต้องได้ด้วยกาย (ธรรมกายและนามกาย) ดังจะขอยก พุทธวจนะบางตอนมาดังนี้ 156 DOU ป ร โ ล ก วิ ท ย า