ข้อความต้นฉบับในหน้า
1.3.4 เตรียมความพร้อมก่อนเดินทางไปสู่ปรโลก
เมื่อละโลกแล้ว เราก็หมดสิทธิ์ที่จะสั่งสมบุญได้อีก มีแต่เพียงการเสวยผลบุญหรือผลบาปที่ตน
กระทำไว้ครั้งเป็นมนุษย์เท่านั้น หากเกิดในอบาย ก็ต้องเสวยทุกข์ทรมานยาวนาน หากเกิดในสุคติภูมิ ย่อม
เสวยความสุขยาวนานเช่นกัน ดังนั้นก่อนหลับตาลาโลกไป เราควรจะเตรียมตัวอย่างไร เมื่อละโลกแล้วจะ
ได้เสวยผลแห่งบุญที่เราสั่งสมไว้ครั้งเป็นมนุษย์ได้อย่างมีความสุข จึงขึ้นอยู่กับตัวเรา เพราะฉะนั้นชีวิตเรา
สามารถลิขิตได้ด้วยตัวเอง ด้วยการสั่งสมบุญเท่านั้น เพราะบุญเป็นที่พึ่งของเราทั้งหลายทั้งในปัจจุบันและ
เมื่อละโลกไปแล้ว ดังพุทธพจน์ที่มาใน รัชชุมาลาวิมาน" ว่า
“สุขในโลกนี้และโลกหน้าจะมีแก่คนทำบุญไว้เท่านั้น ผู้มีความประสงค์อยู่ร่วมกับ
ทวยเทพทั้งหลาย ควรกระทำกุศลกรรมให้มากไว้ เพราะผู้ที่มีบุญอันทำไว้ดีแล้ว ย่อมพรั่งพร้อม
ด้วยโภคทรัพย์สมบัติ และย่อมบันเทิงในสุคติโลกสรรค์”
ก. อัธยาศัยในการประกอบกุศลและอกุศลของชาวโลก
เรามาศึกษาอัธยาศัยของมนุษย์กันก่อน มนุษย์มีความประพฤติดี หรือกระด้าง หรือประณีต
แตกต่างกันออกไป พอจะแบ่งได้เป็น 4 ประเภท ดังนี้
ประเภทที่ 1 ชอบใจในการบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ หมั่นทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา
อยู่ไม่ขาด เมื่อใกล้จะละโลกสามารถนึกถึงบุญที่ตนกระทำไว้ได้ง่าย เพราะมีใจชุ่มอยู่ในบุญเป็นปกติ ภาพ
กรรมนิมิตก็จะมาปรากฏให้เห็นชัดเจน ละโลกไปแล้วก็ไปสู่สุคติ
ประเภทที่ 2 ชอบทำทั้งกุศลและอกุศลปะปนกันไป วัดก็เข้า สัตว์ก็ฆ่า สุราก็ดื่ม เมื่อใกล้จะละโลก
มีสติดี มีคนใกล้ชิดให้กำลังใจ พูดให้ตามระลึกนึกถึงความดีที่ทำไว้ได้ การช่วงชิงภพก็มีโอกาสที่จะเดินทาง
ไปสู่สุคติได้ แต่คนป่วยส่วนใหญ่มักจะมีเวทนากล้า จะนึกอะไรไม่ค่อยออก หากไม่มีญาติพี่น้องให้สติ โอกาส
ที่จะไปทุคติก็เป็นไปได้ แต่โดยส่วนมากที่ทำทั้งบุญและบาปก้ำกึ่งกันมักจะต้องไปยมโลกเพื่อรอตัดสินบุญบาป
ดังที่กล่าวมาแล้ว
รัชชุมาลาวิมาน, ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ, มก. เล่ม 48 ข้อ 50 หน้า 401.
ป ร โ ล ก วิ ท ย า DOU 19