เตรียมความพร้อมก่อนเดินทางไปสู่ปรโลก GL 102 ปรโลกวิทยา หน้า 29
หน้าที่ 29 / 180

สรุปเนื้อหา

การเตรียมความพร้อมก่อนพ้นจากโลกนี้เพื่อเสวยผลของบุญที่ได้สั่งสมไว้เป็นสิ่งสำคัญ เมื่อเราเสร็จสิ้นการมีชีวิตในโลกมนุษย์นั้น เราจะไม่สามารถทำบุญเพิ่มได้อีก จึงถือว่าการดำเนินชีวิตที่ดีด้วยการทำบุญและการประพฤติดีจะส่งผลต่อการเกิดในภูมิที่ดี โดยแบ่งประเภทของมนุษย์ออกเป็น 4 ประเภทตามอัธยาศัยในการประกอบกุศลและอกุศล สิ่งที่ต้องคำนึงถึงคือการมีสติในการทำความดีเพื่อเตรียมตัวดีที่สุดก่อนจากโลกนี้ไป เช่น การทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา

หัวข้อประเด็น

-การเตรียมตัวก่อนจากโลก
-ผลบุญในปรโลก
-อัธยาศัยของมนุษย์
-ประเภทของผู้ทำบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

1.3.4 เตรียมความพร้อมก่อนเดินทางไปสู่ปรโลก เมื่อละโลกแล้ว เราก็หมดสิทธิ์ที่จะสั่งสมบุญได้อีก มีแต่เพียงการเสวยผลบุญหรือผลบาปที่ตน กระทำไว้ครั้งเป็นมนุษย์เท่านั้น หากเกิดในอบาย ก็ต้องเสวยทุกข์ทรมานยาวนาน หากเกิดในสุคติภูมิ ย่อม เสวยความสุขยาวนานเช่นกัน ดังนั้นก่อนหลับตาลาโลกไป เราควรจะเตรียมตัวอย่างไร เมื่อละโลกแล้วจะ ได้เสวยผลแห่งบุญที่เราสั่งสมไว้ครั้งเป็นมนุษย์ได้อย่างมีความสุข จึงขึ้นอยู่กับตัวเรา เพราะฉะนั้นชีวิตเรา สามารถลิขิตได้ด้วยตัวเอง ด้วยการสั่งสมบุญเท่านั้น เพราะบุญเป็นที่พึ่งของเราทั้งหลายทั้งในปัจจุบันและ เมื่อละโลกไปแล้ว ดังพุทธพจน์ที่มาใน รัชชุมาลาวิมาน" ว่า “สุขในโลกนี้และโลกหน้าจะมีแก่คนทำบุญไว้เท่านั้น ผู้มีความประสงค์อยู่ร่วมกับ ทวยเทพทั้งหลาย ควรกระทำกุศลกรรมให้มากไว้ เพราะผู้ที่มีบุญอันทำไว้ดีแล้ว ย่อมพรั่งพร้อม ด้วยโภคทรัพย์สมบัติ และย่อมบันเทิงในสุคติโลกสรรค์” ก. อัธยาศัยในการประกอบกุศลและอกุศลของชาวโลก เรามาศึกษาอัธยาศัยของมนุษย์กันก่อน มนุษย์มีความประพฤติดี หรือกระด้าง หรือประณีต แตกต่างกันออกไป พอจะแบ่งได้เป็น 4 ประเภท ดังนี้ ประเภทที่ 1 ชอบใจในการบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ หมั่นทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา อยู่ไม่ขาด เมื่อใกล้จะละโลกสามารถนึกถึงบุญที่ตนกระทำไว้ได้ง่าย เพราะมีใจชุ่มอยู่ในบุญเป็นปกติ ภาพ กรรมนิมิตก็จะมาปรากฏให้เห็นชัดเจน ละโลกไปแล้วก็ไปสู่สุคติ ประเภทที่ 2 ชอบทำทั้งกุศลและอกุศลปะปนกันไป วัดก็เข้า สัตว์ก็ฆ่า สุราก็ดื่ม เมื่อใกล้จะละโลก มีสติดี มีคนใกล้ชิดให้กำลังใจ พูดให้ตามระลึกนึกถึงความดีที่ทำไว้ได้ การช่วงชิงภพก็มีโอกาสที่จะเดินทาง ไปสู่สุคติได้ แต่คนป่วยส่วนใหญ่มักจะมีเวทนากล้า จะนึกอะไรไม่ค่อยออก หากไม่มีญาติพี่น้องให้สติ โอกาส ที่จะไปทุคติก็เป็นไปได้ แต่โดยส่วนมากที่ทำทั้งบุญและบาปก้ำกึ่งกันมักจะต้องไปยมโลกเพื่อรอตัดสินบุญบาป ดังที่กล่าวมาแล้ว รัชชุมาลาวิมาน, ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ, มก. เล่ม 48 ข้อ 50 หน้า 401. ป ร โ ล ก วิ ท ย า DOU 19
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More