ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก็เข้ามาพบมีอุ้หวไว้ใกล้ๆ ข้าวเจ้ามองเห็นแววตามหงความเมตตา ความจริงใจอ้อนอบอุ่นจากท่าน และแววตานี้ของท่านเป็นแววตาที่อยู่ในใจของทุกๆ คน
เวลามาข้าวเจ้ากำลังกินข้าวกลาด หรือขนมเล็กๆ น้อยๆ ติดมาด้วย เมื่อพบคุณยาย จะได้ถ้วยท่าน และเมื่อข้าวเจ้านำของไปถวายคุณยายจะพูดสั้นๆ เช่น “ให้ได้บุญกับยายเยอะๆ นะไอ้หลาน” “โชคดีนะ” “ขอบคุณมาก” ฯลฯ พร้อมกับมองข้าวเจ้าผู้
ข้าวเจ้าครั้งจำได้ถึงแววตาของคุณยาย ที่เปี่ยมด้วยความเมตตาและรู้สึกขอบคุณที่ข้าวเจ้ำนำของไปถวาย แม้จะเป็นสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ตามประสาเด็กๆ ตามประสาเด็กๆ ตามประสาเด็กๆ ตามประสาเด็กๆ ตามประสาเด็กๆ ตามประสาเด็กๆ
บางครั้งขณะข้าวเจ้ามือให้หว่านสองมือของท่านก็เอื้อมมาจับมือข้าวเจ้ไว้วิ ทำให้ข้าวเจ้ารู้สึกปีติและอบอุ่นใจยิ่งนัก ข้าวเจ้ารู้สึกว่าคุณยายมาก...เช่นเดียวกันทุกคนที่ได้มารู้จักคุณยาย
เมื่อข้าวเจ้ เรียนจบและได้ทำงานแล้ว ก็ยังคงถือศีล ๘ และมาวัดอย่างเสมอ หาก อาทิตย์ไหนข้าวเจ้าช่วยงานวัดจนอิ่มหรือ มาพักค้างที่วัดเพื่อช่วยงาน ข้าวเจ้ามากจะเห็นคุณยายกับพ่ออารี พันธุ์ู์ เดินผ่านมาทางครัวข้างหลัง บางครั้งคุณยายก็ะแวะหยุดยืนคุยกับหลวงพ่อทิรินทิโก (พระครูสังฆรังสฤษดิ์ อินทิจินฺโต) ซึ่งดูแล