การฝึกสมาธิเบื้องต้นและการเจริญวิปัสสนา : หน้า 294/301

เจริญวิปัสสนาในภายหลัง ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกแต่ประการใด 4. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายที่เดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม เช่น ยืน เดิน นอน หรือหื่น อย่าย้าย ฐานที่ตั้งจิตไปไว้ที่อื่นเป็นอันขาด ให้ตั้งใจบริกรรมภาวนา พร้อมกับนิ่งถึงบริกรรมมิตเป็นดวงแก้วใสคว้ากันตลอดไป 5. นิยมต่างๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายทั้งหมด ถ้ามิติเกิดขึ้นแล้วหายไปก็ไม่ต้องตามหา ให้กวานาประคองใจต่อไปตามปกติในที่สุดเมื่อจิตสงบ นิยมย่อมปรากฏขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิบ่อยๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ย่อมเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้ เมื่อซักซ้อมปฏิบัติอยู่เสมอๆ ไม่ทอดทิ้ง จนได้ดวงปฐมมรรคนแล้ว ก็ให้มันประคองดาวดวงปฐมมรรคนั้นไว้ตลอดชีวิต ดำรงอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า ได้ที่พึ่งของชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ที่จะส่งผลให้เป็นผู้มีความสุข ความเจริญ ทั้งในพา่ชาดีนี้และพาชาติหน้า เด็กครรภ์ผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่เมตตาเด็ก ทุกคนมีความรักใคร่สมคัค เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หากสามารถแนะนําต่อๆ กันไป ขยายไปยังเหล่ามนุษยชาติอย่างไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ สันติสุขอันโพลงที่ทุกคนใฝฝันก็อิ่มบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน วิธีฝสมาธิเบื้องต้น ๒๙๓