คำสอนของคุณยายเกี่ยวกับการใช้ชีวิต : หน้า 152/301

ข้าพเจ้าเจ้ามาได้ยินคุณยายบอกพี่นั่นน้อย ๆ ว่า "ไอ้สัส เราอย่าไปทำตาหวานกับใครนะ" บางครั้ง คุณยายก็ช่วยๆ เขาคงพี่เขาขึ้นมาเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดู ลูกหลาน แล้วมองเข้าไปในดวงตา ถามยิ้มๆว่า "เราไปทำตาหวานกับใครมาหรือเปล่า" คุณยายไม่ได้ถามครั้งเดียว แต่ถามอยู่บ่อยๆ ด้วยความเมตตา และยังบอกอีกว่า "มิสตางค่อยอย่าใช้หมด ให้แบ่งทำบุญทำทาน และแบ่งเก็บฝากอาคาร (ธนาคาร) ไว้ เวลาเจ็บไข้ได้ป่วยจะได้มีเงินซื้อหยูกยา" ข้าพเจ้าคิดเอเองว่า ที่คุณยายถามบ่อยๆ คงเป็นเพราะคุณยายเป็นห่วง เพราะพี่เขาทำงานอยู่นอกวัด และท่านยังมองไปถึงวันนี้ข้างหน้าว่า ถ้าอยู่ตัวคนเดียว ต้องมีปัจจัยส่วนหนึ่งเก็บไว้ในยามฉุกเฉินกันในเวลาต่อมา คุณยายก็พูดกับข้าพเจ้าว่า "ไอ้ตัวเล็ก เราอย่าไปทำตาหวานกับใครนะ" คุณยายไม่ได้บอกครั้งเดียว แต่บอกอีกหลายๆ ครั้ง จนประโยคนี้ดังง่ามแม่ชัดอยู่ในใจของข้าพเจ้า และวันเวลายิ่งทำให้ข้าพเจ้าชาซึ่งในคำสอนประโยคนี้มากขึ้น หลังจากตอบแรกๆ ฟังบ่อยยิ่งๆ ว่า