ความภาคภูมิใจของแม่ในเรื่องการดูแลรักษาศาสนา : หน้า 57/301

แม่ในบางครั้งขณะนั่งรถสามล้อ พบเห็นอะไรที่กรุ่งรองไม่เข้า เข้าทาง ชึ่งทำให้ท่านต้องเหน็ดเหนื่อยในการคอยบอก คอยสอน คอยอึ๋จิ้งใจ แต่ในความเหนื่อยนั้นคุณยายท่านมีความภาคภูมิใจ ที่ได้ตามดูแลรักษามูลดิพระศาสนอย่างดีที่สุด เพื่อให้คนรุ่นหลังๆ ได้ใช้กันต่อไป ดังจะได้ยินจากคำพูดของท่านที่ว่า "ใครทำอะไร ต้องตามดูแลรักษา ไอ้คนดูแลรักษานี่สำคัญ ดูยายสร้างวัดยังตามดูแลรักษา ยายทำไว้ให้หมด ต่อไปในอนาคต ไม่มียาย ไม่มีหลวงพ่อ ก็อคแต่ซ่อมแซม อันไหนผุ อันไหนพัง" ไม่ว่าจะล้อของคุณยายจะไปทางไหน ไม่ว่าที่แห่งนั้นจะห่างไกลจากสายตาผู้นุ่น หรือมีผู้นุ่งจรผ่านไปผ่านมาเป็นประจำก็อตตาม สถานที่แห่งนั้นก็จะมีแต่ความสะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อย สวยงามเสมอ แม่ช่วงหลังเมื่ออายุมากขึ้น ท่านจะเปลี่ยนจากการนั่งรถสามล้อมาเป็นนั่งรถกอล์ฟไฟฟ้า ผ่านไปเฉพาะถนนสายใหญ่ๆ โดยไม่ได้เฝ้า ดูรายละเอียดในแต่ละจุดนานๆ เหมือนเมื่อก่อน แต่สิ่งที่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงคือ ระหว่างที่คุณยาย นั่งรถชมวัดนั้น สายตาของท่าน มองไปตามที่ต่างๆ นั้น ยังเต็มไปด้วยความสุข ความปีติ และภาวภูมิใจ ฉนดไม่ใดที่ท่านจะพูดออกมาว่า