คุณยายผู้เบิกบานและอารมณ์ดี : หน้า 186/301

ท่านมั๊กพูดและบอกเตือนสามเณรอยู่เสมอคือ “เณรอย่าชนนะ เดี๋ยวจะถูกเฆี่ยนเอา” แวสนามที่เบิกบานแจ่มใสเป็นประกายของท่าน ทำให้ข้าพเจ้านึกย้อนกลับไปถึงภาพชีวิตของท่านในวั.ยเด็ก เมื่อครั้งยังเป็นเด็กหญิงชาวนาอยู่กับธรรมชาติและท้องทุ่ง คุณยายเป็นเด็กที่ร่ำรวย เบิกบาน แจ่มใส สนุกสนาน ชื่นชื่น จนในบรรดาพี่น้องทั้งหลาย คุณยายถูกพ่อดุมากที่สุด แม้กาลเวลาผ่านมานานแต่แววตาที่ร่ำรวย เบิกบาน แจ่มใสนั้นของคุณยายก็ไม่ได้จางหายไป ยิ่งช่วงที่ท่านอายุมากขึ้นๆ ก่อนที่จะถึงช่วงท้ายของชีวิต ยิ่งรู้สึกว่าท่านเป็นผู้สูงอายุที่เบิกบาน แจ่มใส และอารมณ์ดี ไม่ว่าจะพูดคุยกับผู้ใดในหน้าของท่านก็มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะน้อยๆ ช่วงตอนเย็นๆ พอแดดร่มลมตกแล้ว คุณยายจะลำเดินออกกำลังกาย ยึดเส้นยึดสายรอบภูเขาด้านอีก บางวันท่านก็เดินลงไปที่ท่าน้ำข้างหน้าเพื่อจะนั่งเล็งปลา ช่วงหลังท่านไม่ค่อยอยากจะเดินไกลๆเหนื่อยง่ายใช้การนั่งรถขึ้นแทน แต่ท่านก็ยังแวะเวียนมานั่งปลามาอยู่เสมอ อุปกรณ์ก็เป็นรถคุณยายไปกลั้ว ริมฝั่งน้ำ แล้วช่วยกันบีบขนมปังก้อนโต ให้เป็นชิ้นขนาดพอดี ส่งให้ท่านโยนลงไปเลี้ยงปลา