ความรู้สึกในห้อง C.C.U. และปาฏิหาริย์ที่อาจเกิดขึ้น : หน้า 209/301

ขณะเดียวกันนั้นเอง พ่ออารีพึ่งซึ่งเฝ้าคุณยายอยู่ที่ห้อง C.C.U. ก็เปิดประตูแล้วเดินเข้ามาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ พร้อมทั้งบอกข้าพเจ้าด้วยประโยคบางประโยค...ไม่เหลือความรู้สึกหวาด และสุขาติแห่งความอร่อยใดๆ อยู่เลย มีแต่ความรู้สึกดีเดียวเหมือนมีอะไรมาจุกแน่นอยู่ที่ลำคอ ข้าพเจ้าวางมือจากงานทุกอย่าง แล้วเดินตรงไปที่ห้อง C.C.U. เปลี่ยนรองเท้าสำหรับเข้าห้อง C.C.U. รีบเดินเข้าไปหาคุณยายจับแขนท่านที่ยังคงมีอุ่นๆ ท่านนอนหลับตาอยู่ แต่ใบหน้าจะดูดโรยเล็กน้อย แต่ก็ยังดูดีในความรู้สึกของข้าพเจ้า...ไม่มีวัีวว... ช่างขัดแย้งกับคำวินิจฉัยของคุณหมอที่ตรวจเช็กร่างกายด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ ข้าพเจ้าพูดหลายสิ่งหลายอย่างกับคุณยายด้วยดวงใจ และสุดท้ายหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์และสิ่งอัศจรรย์อย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับท่าน พร้อมกับปลุกความรู้สึกดีดีขึ้นมาเกิดขึ้นกับตัวเอง พ่อรีบพูนุ้มองหมายงานให้ข้าพเจ้ากลับไปเอาของหลายอย่างที่วัด โดยไม่รอช้า ข้าพเจ้ายืนลงมาย่างด้านล่าง เดินไปที่หน้ารพ.เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่วัด ระหว่างนั้นอยู่ในแท็กซี่ ขาพเจ้าง่วงแผนต่างๆ ไวในใจ เพื่อบริหารเวลา จัดการงานทุกอย่างให้เสร็จในเวลาที่รวดเร็วที่สุด เพราะถึงแม้ว่าจะอีกนานหนึ่งบอกว่ายัง...แต่ก็ใจหนึ่งข้าพเจ้า