ข้อความต้นฉบับในหน้า
ท่านสังเกตเห็นว่าที่บริเวณข้าง ๆ กำแพงซึ่งเป็นพื้นหญ้าสีเขียวปลูกเป็นรอยทางคนเดินสาดสนาม คุณยายบอกว่า "ทางที่เขาทำไว้ให้ใช้เดินก็มี ทำให้ถึงนี้เกียมเดินสาดสนามแถวนี้" ท่านจึงคิดหาวิธีการ ไม่ให้คนเดินผ่าน โดยให้พี่ปรีชุ้งทำป้ายมาใส่ไว้ตรงบริเวณที่คนนิยมชอบเดินผ่านไปมากว่า "ห้ามเดินผ่าน"
หลังจากป้ายนั้นแล้ว เวลาท่านนั่งรถสามล้อท่านก็จะแวะเวียนไปดูอยู่ทุกวัน เมื่อรู้ว่าปายที่บิ๊กไว้นั้นไม่ได้ผล ท่านก็คิดหาวิธีการใหม่ต่อไป คุณยายท่านจะบอกว่า "เวลายายทำงานอะไรก็จะค่อย ๆ กระเด็น ๆ ดููๆทาง" แล้วท่านก็ให้พี่ปรีชุ้งหาต้นไมที่ผ่านมาในหนาม ๆ มา ปลูกกันตรงทางเดินไว้ คราวนี้คงไม่มีใครกล้าเดินผ่านแล้ว เพราะกลัวเจ้าหนามแหลม ๆ ของต้นไม้ที่ทิ่มแทงเอา! สำหรับคุณยายแล้ว ไม่มีคำว่า "ผัดวันประกันพรุ่ง" ไม่มีคำว่า "เอาไว้ก่อน" ไม่มีคำว่า "พักงาน" มีแต่คำว่า "ติดตามและตามติด คิดสิ่งใดแล้วท่านจะลงมือทำทันที" ข้าพเจ้ายิ่งมองไม่เห็นเลยว่า ถ้าท่านได้ลงมือทำสิ่งใดแล้ว สิ่งนั้นจะไม่สำเร็จ แม้ท่านจะอยู่ในวายุใกล้ ๙๐ แล้วก็ตาม เพราะท่านเป็นผู้ที่เพียรพร้อมไปด้วยอธิษฐาน ๔ อย่างครบถ้วน คือ