ความทรงจำและการต่อสู้ของคุณยาย : หน้า 218/301

ยิ่งนัก จนอดิตไม่ได้จะทำให้ข้าพเจ้าคอยเวียนเข้าไปกล่ำ แล้วเอามือจับที่แขนท่าน แล้วพูดเบาๆ ด้วยประโยคที่พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกกับท่านว่า “คุณยายคะ คุณยายได้พักแล้วนะคะ ดูเหมือนคุณยายตอนหลับอย่างมีความสุขจังเลย” ก่อนที่จะเลื่อนตัวออกมานั่งพักอยู่ที่ปลายเตียงท่าน ข้าพเจ้าก็ถึงภาพต่างๆ ของคุณยาย แต่ภาพที่โดดเด่นชัดเจนในความรู้สึกของข้าเจ้าตอนนี้ คือภาพแห่งความเป็นนักสู้ของคุณยาย เป็นภาพของยอดนักรบที่รักครามด่ำสงครามต่อสูในสมรภูมิ มาอย่างทรหดอดทน แล้วก้าวเดินออกมาจากสนามพร้อมด้วยชัยชนะถึงเวลาแล้วที่ท่านจะได้พัก ข้าพเจ้าก็ถึงคำพูดคุณยายที่ว่า “ยายสู้มาตลอด สู้จนสุดฤทธิ์ ยังมีชีวิตอยู่เราต้องสู้ เมื่อไรตายแล้วก็พักกัน ถ้าเราดอย เราย่แพ้เขา แพ้ได้ด่า” พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยบอกว่า “ยิ้มของคุณยายเป็นยิ้มที่จากไปของผู้มีชัยชนะ” ภาพสุดท้าย ๒๐๑