ความสำคัญของการบอกบุญทอดกฐิน : หน้า 131/301

แต่วันนี้ริมาหยุดจดจุดตรงจุดที่ข้าพเจ้าว่าพ่อพม่ืออยู่ มือที่คุณยายเคยพนมรับไว้ทักทายตามปกติ ก็เปลี่ยนเป็นมือที่กว้างเรียบและดั่งเขาพเจ้าให้เขามายืนอยู่โกล้ๆ ตาของคุณยายเป็นประกายสดใส ยิ้มของคุณยายกว้างและเบิกบานกว่าปกติ แล้วท่านก็พูดกับข้าพเจ้าว่า“หลวงพ่อให้ยายเป็นประธานทอดกฐิน วันเท่าไรน่ะ (น่ไปถามพี่ประดิษฐ์)” วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๑ ให้ช่วยยายบอกบุญด้วยนะไอ้หลาน ไปบอกเพื่อน พ่อ แม่ พี่น้องเรา จะได้มาอานบุญกันยาย“ คงเนื่องว่าทุกวันกว่าจะถึงงานกฐิน หรือไม่ท่านก็คงรู้จากข้างในว่าข้าพเจ้าเป็นคนขี้ลืม ท่านจึงย้ำกับข้าพเจ้าอีกว่า “อย่าลืม นะ ช่วยยายบอกบุญ แล้วไปหาสมุดเขียนไว้ว่าวันที่... ยายฉันท์เป็นประธานทอดกฐิน ไปเขียนไว้ว่าจะได้ไม่ลืม เราร่วมหนังสือด้วย” ข้าพเจ้าหยิบสมุดเล่มเล็กๆในกระเป๋าขึ้นมาจนเขียนไว้ตามที่คุณยายบอกทันที แล้วราสามล้อของคุณยายค่อยๆเคลื่อนผ่านไปข้าพเจ้าเดินจากมาด้วยความดีใจอย่างสุดที่คุณยายเมตตาออกรถสามล้อบอกบุญกับข้าพเจ้า และตั้งใจว่าจะช่วยคุณยายบอกบุญอย่างเต็มที่เพราะอยากได้บุญกุศลคุณยาย ความปีติของข้าพเจ้ยังไม่หยุดอยู่เท่านั้น เมื่อเดินไปที่ครัวหลังเพื่อช่วยเตรียมอาหารเลี้ยงสารทคนมือเพล ขณะข้าพเจ้านั่งอยู่บนตั้งตัว