ความทรงจำและการดูแลคุณยาย : หน้า 217/301

ข้าพเจ้าเมองดูพ่ออารีพินธ์ด้วยเข้าใจในความรู้สึกนั้นดี 17 ปีที่ผ่านมาเคียงข้างคุณยายมาโดยตลอด... ยาวนานกว่าข้าพเจ้ายิ่งนัก พ่ออารีพินธ์คู่เดียว บรรจงเช็ดตัวทำความสะอาด และเปลี่ยนชุดให้คุณยายเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อข้าพเจ้าเห็นว่ามีผู้ช่วยแล้ว ข้าพเจ้าก็ก่อย ๆ ถอดออกมา บอกตัวเองว่า ตั้งสติให้ดี มีอะไรที่จะต้องทำต่อไปอีกบ้าง ข้าพเจ้าไปบอกน้องที่ช่วยขับรถให้เตรียมรถเพื่อพาคุณยายกลับ แล้วไปเก็บของห้อง เอาเฉพาะชิ้นที่สำคัญกลับไปก่อน โทรศัพท์กลับ วัด ซึ่งข้าพเจ้า บอกแต่เพียงว่า คุณยายจะกลับเช้านี้ให้เตรียมห้องและเตียงให้คุณยาย กลับไปถึงทานจะพักเลย คุณยายรถกลับวัด เหมือนกับทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา ระหว่างทางกลับวัด เห็นพระท่านกำลังออกเดินินฒนฒ พ่ออารีพินธ์พูดลอยๆ ขึ้นว่า “คุณยายท่านเกิดตอนพระออกบิณฑบาต ตอนโน้นก็ไปตอนพระออกบิณฑบาต” ข้าพเจ้าเคยได้ยินม igualกัน “ท่านเกิดตอนพระออกบิณฑบาต ท่านจึงได้ยืนฉัน”