ข้อความต้นฉบับในหน้า
บริเวณพระบน ซึ่งถือว่าเป็นจุดที่ได้เข้าใกล้เรือนทองมากที่สุด ทำให้
นึกถึงคำพูดของหลวงพ่อที่กล่าวถึงคุณยายไว้ว่า
"...สีริระร่างของคุณยายเหมือนภูเขาทอง คือเป็นของมีค่า
เพราะเป็นสีริระที่ใช้สร้างบารมี ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่กลิ่นศิล ลิ้น
ธรรม กลิ่นคุณงามความดี ล้วนบริสุทธิ์ลอดหมด จึงมีแต่คนอยาก
เข้าใกล้..."
และหลายคนได้พบกับอานุภาพของบุญก็เพราะมังอิธีฐาน
จิตกับคุณยาย หรือมานั่งสมาธิบนคุณยายที่หน้าเรือนทองนี้เอง
ข้าเจ้าไม่ง ๆ สมาธิรอบไหนก็จะเห็นมีคนมานั่งสมาธิอยู่
ตลอด ไม่ว่าจะเป็นรอบดึก รอบเช้าตรู รอบบ่าย แม้กระทั่งในช่วงที่
เจ้าหน้าที่มาดูดฝุ่นทำความสะอาดพระมเสียงดังอื้ออึง ก็ยังมีคนมานั่ง
อยู่ข้างๆ ผู้ที่มานั่งนั้น มีทั้งอุทกษา อุบาลิกา เจ้าหน้าที่ที่อยู่ในวัดและ
สารธุมทั่วไป บางกลุ่มมาอยู่ในเสล้ยา (เสล้ชิ่งคะ จัดเป็นชุดงค์
อย่างหนึ่ง หมายถึง การอยู่ในอธีราบ ๓ คือ ยืน เดิน นั่ง ไม่ออนกาย
ลงนอน) กันเป็นประจำ อุบาลิกาบางคนก็มานั่งอยู่ประจำไปก็ใรก็เห็น
ทุกที แต่ที่ข้ามเจ้ารู้สึกประทับใจและนึกขึ้นชมอยู่ในใจตลอด คือ
พ่ออารีพันธุ์ หลังจากฟังงานสวดกลับมาทำการกิจส่วนตัวเสร็จ ข้าพเจ้า
เห็นพ่อธีพันธุ์เตรียมอุปกรณ์อันได้แก่ อาสนะและมุ่งส่วนตัวหลังเล็กๆ