ความสำคัญของการปล่อยวางในพระพุทธศาสนา : หน้า 23/74

神恩 วาสนา วิทยาคมทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 9) ปี 2562 สิ้นไปแห่งต้นหา (อ.ชา. 58/374-375/55 แปล ม.มร, 27/23-24/125 แปล มจร) 正受天欲, 五樂而自娛, 不如断愛心, 正覺之弟子。 (T2: 584c2-5) โลกะมีมากล้านุดฟผุพที่ตตามากล ไมอาจอิ่มในมากไม่ได้ [กาม]มีความ ยินดีน้อย มีทุกข์มาก บ่นทิตจึง ปล่อยวาง ถึงแม้ได้รับกามคุณอัน เป็นทิพย์ มีมากคุณ 5 ปรวเปลอ ตน ก็ไม่เลิศเท่าเป็นผู้จุตตชนหา ในใจ ซึ่งก็คือ สาวกของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า - พระวินัยมุลศจวาสติวาไชย วัดสุต26 (根本說一切有部耆那耶薬事) 有億多財者,貪欲而無足, 少樂而苦多,智人能遠離. 設受天堂樂,意悅亦不足, 欲知悅樂盡,唯佛聲聞眾27. (T24: 56c27-57a1) ผู้มีเงินทองมากมายนับร้อยล้าน28 ก็ยังโลกในกามไม่อิ่มหนำ [กาม] มีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก