การแปลคาถาบาลีเป็นภาษาจีนและข้อจำกัดในการแปล : หน้า 51/74

ธรรมาภิ วาดสาววิชาชีพทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 9) ๒๕๖๒ แตกต่างกันกับคาถาบาลีอยู่แล้ว หรือฉบับที่ใช้ในการแปลเป็น ภาษาจีนมีความหมายเหมือนกับคาถาบาลีทุกประการ แต่ท่านผู้แปล เป็นภาษาจีนเลือกที่จะจะแปลโดยใจความ มีได้แปลตรงตัวตามอักษร (เพื่อให้คนจีนในยุคสมัยนั้้นอ่านเข้าใจได้ง่ายขึ้น) นอกจากนี่ยังมี ข้อจำกัดอีกประการหนึ่ง คือ ในการแปลคาถาจากภาษาบาลีเป็นภาษา ภาษาจีนจะนิยมแปลออกมาให้เป็นร้อยกรอง (กลอนจีน) ดังนั้นในการ เลือกคำมาใช้ในลักษณมีข้อกำหนดเรื่องจำนวนอักษรในแต่ละวรรคของ ร้อยกรองจีนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ทำให้มีข้อจำกัดในการถอดความให้ได้ ความหมายครบถ้วนสมบูรณ์อยู่บ้าง จากการศึกษาข้อความในคาถาบาลีเป็นพยัญชนะ พบว่า มีปัญหาที่น่าศึกษาหรือเป็นประโยชน์ 4 ประการ คือ 4.1 คาถาบาลีบางคาถาอาจเป็นประโยชน์ต่อการสืบค้นความหมาย คำจินที่แปลทับศัพท์ คำภีร์พญาจีนที่ได้รับการแปลมาจากภาษานี้บรรจุในบันทึกสกุลต่าง เป็นภาษาไทย เป็นการถอดเสียงโดยใช้ภาษาจีนที่มีเสียงอ่านใกล้เคียงกับเสียง ในภาษาเดิมมากที่สุด(ในยุคสมัยนั้น) บางคำมีปรากฏใช้หลายแพร่หลาย ในคำภีร์จีนจึงเป็นที่ทราบกันดีว่ามาจากคำใดในภาษาสันสกฤต แต่บางคำ พบใช้น้อยมาก หรือพบในพระสูตรเดียว ยากที่จะสืบค้นว่าแปลมา จากคำใด หรือมีความหมายโดยละเอียดอย่างไร เมื่อได้ศึกษาคาถาดาบกบาลีเทียบกับพาญี่ปุ่นพบว่ามีคาถาบาลี อย่างน้อย 2 คาถาที่เชื่อประโยชน์ต่อการสืบค้นความหมายคำจิน ที่แปลทับศัพท์ แม้วัตถุฉบับที่ใช้แปลมาเป็นคาถาดกาญจน์นั้น