การพัฒนาจิตผ่านสมาธิและมรรคมีองค์ ๘ : หน้า 16/137

ภาวนา - จิต ปล่อยไว้ก่อน พอหลับตาประคองใจนิ่งๆ สักพักสติก็เริ่มมา ตอนสติ กำลังมาความเห็น ถูกก็เกิด ความคิดร้ายๆ ก็เริ่มคลายตัว ทำให้ รักษาศีลได้ครบทุกข้อ สัมมาวาจาก็มี เพราะคำภาวนาเวลานั่งสมาธิ ว่าสัมมาอะระหัง เป็นสัมมาวาจา ถามว่าระหว่างนั้นเป็นสัมมากัมมันตาไหม? เป็น แล้วก็เป็น สัมมาอาชีวะด้วย อาชีพดีแน่ๆ เพราะนั่งหลับตาอยู่นี่ไม่ได้ไปทำร้าย ใคร ไม่ได้โกงใคร กำลังพากเพียรประคองใจตั้งสติอย่างดี ตกลงพอนั่งสมาธิ มรรคมีองค์ ๘ ก็ค่อยๆ รวมเข้ามาทันที ไม่ขาดไม่เกิน แต่ว่าเราก็ไม่สามารถนั่งสมาธิได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมงต่อ เนื่องกันได้ ถึงอย่างนั้นเราก็ควรประคับประคองใจไปเรื่อยๆ ถึงเวลา นั่งก็นั่ง เลิกจากนั่งแล้ว ก็พยายามเอาใจตรึกไว้ที่ศูนย์กลางกายในทุกๆ อิริยาบถ แล้วมรรคมีองค์ ๘ ก็จะค่อยๆ ตามกันมาเอง เรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ อาตมายังไม่เคยบอกพวกเราเลยสัก ครั้งว่าต่อไปนี้ให้เลิกทำงาน แล้วก็ไปอยู่ป่าไปนั่งหลับตากัน เรายังทำ ไม่ได้ แม้แต่หลวงพ่อเองถึงเวลานั่งสมาธิก็นั่ง ถึงเวลาเทศน์ก็เทศน์ ถึงเวลาทำกิจก็ทำกิจ ถึงเวลาฉันก็ต้องฉัน ยังเหาะไม่ได้ ก็ยังต้องกิน ต้องฉันอาหารอยู่ ถึงคราวเพลียก็ต้องนอน แต่อย่างไรก็ตามก็กำลัง ฝึกมรรคมีองค์ ๘ อยู่ แต่ว่าช่วงที่ฝึกมรรคมีองค์ ๘ ได้ดีที่สุด คือขณะนั่งสมาธิ ตอนนั้นมรรคมีองค์ ๘ จะรวมตัวกันอยู่ได้พอดี ก็พยายามให้รวมตัว อยู่กับเราให้นานที่สุดก็แล้วกัน พอออกจากสมาธิไปทำมาหากินทาง โลก อารมณ์ดีๆ ที่นอนเนื่องอยู่ในใจมานานจะทำให้เราเป็นคนดี ของสังคม ที่หลวงพ่อพยายามจี้ไชสอนพวกเราว่าต้องหาเวลาฝึก พระภาวนาวิริยคุณ 16 (เผด็จ ทัตตชีโว)