การฝึกสมาธิและการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนา หลวงพ่อตอบปัญหา เรื่อง ภาวนา-จิต หน้า 107
หน้าที่ 107 / 137

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการฝึกสมาธิในพระพุทธศาสนา โดยกล่าวถึงพระภิกษุผู้บรรลุธรรมและการอดอาหารเพื่อบรรลุธรรม นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงความสำคัญของการสะสมสมาธิในชีวิตและการไม่หยุดฝึกแม้ไม่สามารถบรรลุธรรมได้ในปัจจุบัน การฝึกสมาธิอย่างต่อเนื่องมีผลต่อการพัฒนาจิตใจและการบรรลุธรรมในอนาคต.

หัวข้อประเด็น

-การฝึกสมาธิ
-การบรรลุธรรม
-ประสบการณ์พระภิกษุ
-ความสำคัญของการสะสมสมาธิ
-แนวทางในการเข้าถึงพระอรหันต์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ภาวนา - จิต เนื่องจากยังไม่สามารถบรรลุธรรม จึงปฏิเสธไม่ฉัน กล่าวว่าถ้ายังไม่ เป็นพระอรหันต์ขอยอมอดตาย จนกระทั่งถึงวันที่ ๗ ๏ พระภิกษุอีกรูปหนึ่ง ก็เข้าถึงธรรมกายพระอนาคามี เป็นพระอนาคามีบุคคล สามารถ เหาะลงไปบิณฑบาต และนำอาหารมาฝากให้เพื่อนพระภิกษุบนภูเขา ฉันได้ แต่เพื่อนอีก ๓ รูป ก็ไม่ยอมฉัน ในที่สุดก็มรณภาพเพราะอด อาหารหมดทั้ง ๓ รูป พระภิกษุ ๑ ใน ๓ นั้นมาเกิดในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ ปัจจุบันเป็นโอรสของมัลลกษัตริย์ พอพระชนมายุ ๗ ชันษาก็ทรงออก ผนวช ในวันผนวชนั้นเองพอโกนพระเกศาหมดทั้งศีรษะ ก็สำเร็จ เป็นพระอรหันต์ทันที เนื่องจากท่านทำสมาธิไว้มากในชาติก่อน ของ เก่าของท่านสะสมไว้มาก เพราะฉะนั้นพอมาชาตินี้ท่านทำต่ออีกนิดเดียว คือพอปลงผมเสร็จก็เป็นพระอรหันต์เลย พวกเราอย่าขี้เกียจฝึกสมาธินะ แม้ชาตินี้ยังเป็นพระ อรหันต์ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หมั่นสะสมไว้เถอะ ภพต่อไปอย่าว่าแต่จะ ได้เป็นพระอรหันต์เมื่อ ๗ ขวบเลย เป็นเมื่ออายุ ๔๐-๖๐ ปีก็ยังไม่ช้า ไปหรอก แต่ถ้าคิดว่าฉันไม่ฝึกสมาธิแล้ว ฉันจะตั้งหน้าตั้งตาทำทานให้ มาก เพื่อให้ได้บรรลุธรรมอย่างนั้นอย่างนี้ เลิกคิดเสียเถอะ เพราะถ้าไม่ฝึกสมาธิแล้วได้บรรลุธรรม ก็ขัดกับหลักศีล สมาธิ ปัญญา ขัดกับคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นไป ไม่ได้แน่นอนนะ ห ล ว ง พ่ อ 107 ต อ บ ปั ญ หา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More