ภาวนา - จิต: การนั่งสมาธิและการหยุดคิด : หน้า 25/137

ภาวนา - จิต ๔. คิดแล้วปวดหัว เวลานั่งสมาธิทำไมจึงจรดใจเข้ากลางได้ยากเย็นนักคะ บาง ครั้ง ก็มึนและปวดหัว เป็นเพราะอะไรคะ ? ที่เข้ากลางได้ยากเย็น ก็เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยถูก สอนให้รู้จักศูนย์กลางกาย เพราะฉะนั้นเวลาคิด เราก็คิดที่หัวสมองกัน ทั้งนั้น แล้วก็คิดกันตลอดเวลา มาฝึกนั่งสมาธิ บอกให้หยุดคิด ก็หยุด ไม่ได้ มิหนำซ้ำยังคิดเพิ่มขึ้นอีกว่าจะหยุดคิดได้อย่างไร คิดฟุ้งซ่าน มากมายแล้วมาบ่นว่าปวดหัว ไอ้ที่ปวดหัวเพราะอะไร เพราะนึกไม่เป็น นึกไม่ถูก เวลาที่ คนทั่วๆ ไปนึกคิด เขาจะใช้สมองเป็นที่ทำงานของการคิด คิดมากเข้า กะโหลกมันขยายไม่ได้ ความคิดมันคับกะโหลก มันก็ต้องปวดหัว แต่ ถ้าเอาศูนย์กลางกายซึ่งอยู่ในกลางท้องเป็นที่ทำงานของการคิด จะไม่ ปวดหัว พอเอาความคิดเข้ากลางได้ ก็มีที่กว้างขวางให้คิด แล้วก็ คิดได้แบบเย็นๆ เป็นความคิดที่กรองด้วยสติ เวลานึกนิมิตองค์พระ หรือดวงแก้ว บอกให้นึกเบาๆ แบบไม่ใช้กำลัง ให้นึกเหมือนนึกหน้าแม่ หรือนึกถึงสิ่งที่เราคุ้นที่สุดก็นึกได้ ให้นึกสบายๆ นึกง่ายๆ เช่น นึกถึงหยาดน้ำค้างบนปลายยอด หญ้าในยามเช้า เป็นหยดกลมๆ ใสๆ หรือหยดน้ำที่กลิ้งอยู่บนใบบัว เดี๋ยวก็นึกออก นึกได้ชัดเจน เปลี่ยนที่ทำงานของการคนึกเสียใหม่ให้ มาตรึกอยู่ที่กลางท้องให้ได้นะลูกนะ แล้วจะไม่ปวดหัว ห ล ว ง พ่ อ 25 ตอบ ปั ญ ห า