เสน่ห์นะหน้าทอง : หน้า 124/137

ภาวนา - จิต ๖๙. เสน่ห์นะหน้าทอง วัตถุมงคลใช้เพื่อการอยู่ยงคงกระพัน บางอย่างเป็นเสน่ห์นะหน้า ทอง เรื่องจริงๆ ของการทำวัตถุมงคลเป็นอย่างไร มี อิทธิปาฏิหาริย์จริงหรือ ? เกี่ยวกับวัตถุมงคลหลวงพ่อเคยมีความรู้สึกว่า ของดีมีอยู่ใน ตัวทำเอาเองได้ เพราะฉะนั้นตอนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ยังมีชีวิตอยู่เคยไปกราบท่านครั้งหนึ่ง กราบอยู่ห่างๆ เห็นท่านกำลัง แจกพระของขวัญ ก็ไม่เข้าไปรับ เพราะมีความคิดฝังใจอยู่อย่างนั้น ต่อมาเมื่อฝึกสมาธิแล้วจึงนึกเสียใจว่าไม่ได้ไปรับพระของ ขวัญมาไว้ ทำให้การนั่งสมาธิไม่ก้าวหน้าเร็วเท่าที่ควร เพิ่งมาเข้าใจเรื่อง ราวเกี่ยวกับการสร้างวัตถุมงคลว่า หลวงพ่อหลวงปู่ทั้งหลายเวลาท่าน ทำวัตถุมงคล ท่านทำในลักษณะเป็นกุศโลบายให้คนประพฤติธรรม เวลาท่านมอบพระให้ใคร ท่านมักสั่งว่าให้รักษาศีล ๕ อยู่เสมอ พระจะช่วยได้ หรือเวลาเดือดร้อนอะไรให้สวดอิติปิโส ๑๐๘ จบ แล้ว หลวงปู่จะไปช่วย คนเราถ้าลองได้สวดอิติปิโสถึง ๑๐๘ จบ ใจก็เป็นสมาธิ มองเรื่องร้ายๆ มองปัญหาที่ผูกมัดรัดรึงอยู่อย่างคนมีปัญญา แล้วก็ คิดแก้ไขผ่อนคลายออกไปได้เป็นเปลาะๆ ในที่สุดก็แคล้วคลาด อันตรายพ้นจากปัญหาได้เอง บางครั้งหลวงพ่อเวลาทำพระผง ท่านใช้ลูกศิษย์โขลกเครื่อง ที่จะผสมเป็นพระ ซึ่งมีทั้งเส้นผม ข้าวก้นบาตร ดอกมะลิแห้งจากหิ้งพระ และของที่เป็นมงคลอีกสารพัด ขณะโขลกท่านสั่งให้ภาวนา “สัมมา อะระหัง สัมมาอะระหัง” ลูกศิษย์กลัวพระจะไม่ขลัง ก็ตั้งใจโขลก ตั้งใจสวด จนใจเป็น สมาธิได้ นี่ก็เป็นกุศโลบายฝึกสมาธิให้ลูกศิษย์อีกอย่างหนึ่ง สมัยหลังๆ พระภาวนาวิริยคุณ 124 (เผด็จ ทัตตชีโว)