การตื่นรู้และการหยุดใจ : หน้า 65/272

ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว เป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงของเรา มีลักษณะ สวยงามมาก ได้ลักษณะมหาบุรุษครบถ้วนทุกประการ เกตุดอกบัว ตูม อิริยาบถสมาธิ นั่งอยู่บนแผ่นฌาน กลมแบนใส ๆ หันหน้าออก ไปทางเดียวกับตัวของเรา นั่นแหละพระตถาคตเจ้าที่แท้จริงที่อยู่ ภายในตัวของเรา ซึ่งมีลักษณะเหมือนพระตถาคตเจ้าที่อยู่ในกาย พระมหาบุรุษ หรือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราก็เป็นกายธรรม เช่นเดียวกัน แต่ของท่านเป็นกายธรรมอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า มีลักษณะหน้าตาเหมือนกัน ต่างแต่ขนาด ความบริสุทธิ์ ความใสที่ แตกต่างกัน เพราะฉะนั้นเมื่อใดเห็นธรรมก็จะเห็นพระตถาคตเจ้า และก็จะเข้าใจคำว่า “พระตถาคตเจ้า” เพิ่มขึ้น ชีวิตของโลกมายาจะสิ้นสุดเมื่อใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลาง กายฐานที่ ๗ เราจะเข้าถึงชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริง ซึ่งเป็นสัจธรรม คือสิ่งที่เป็นจริง เป็นชีวิตภายใน ชีวิต ภายนอกเป็นชีวิตของโลกมายาไม่จีรัง ไม่มีสาระแก่นสาร อะไรทั้งนั้น เพราะฉะนั้นใจหยุดจึงเป็นสิ่งสำคัญ ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ท่านเทศน์อยู่เสมอว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” ที่จะ ทำให้แจ่มแจ้งทั้งเรื่องทางโลกและทางธรรม ทำให้แจ่มแจ้งเหมือนเรา ดึงของออกจากที่มืดมาอยู่กลางแจ้ง ก็จะเห็นชัดเจนว่า มันคืออะไร ใจหยุดนี้จึงเป็นสิ่งสำคัญมาก ชีวิตคือการเข้ากลาง กลางใจที่หยุดนิ่งนั้นเรื่อยไป จึงจะพ้น จากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามารที่เขาเอากิเลสอาสวะมา ๖๕ ฐานที่ ๗ ตำแหน่งของผู้รู้