ข้อความต้นฉบับในหน้า
ยอมรับว่า เราจะต้องรอคอยด้วยใจที่เยือกเย็น ด้วยใจที่สงบที่
หยุดที่นิ่ง ๆ พอยอม ใจก็หยุด พอหยุดมันก็เย็น พอเย็นก็ใส ไม่ช้าก็
เห็นภาพขึ้นมาเอง ทําอย่างนี้นะลูกนะ
ให้ลืมกฎเกณฑ์ที่ได้แนะนําเข้าตามฐานต่าง ๆ ไปหยุดใน
กลางท้องฐานที่ ๗ ลืมไปก่อนนะลูกนะ ลืมไปก่อนชั่วคราว ไม่ใช่
นิจนิรันดร์ ลืมไปชั่วคราว อย่างนี้เดี๋ยวจะสบาย สบาย สบายคือ
ต้นทางที่จะเข้ากลางได้ มันก็จะเป็นไปเองนะลูกนะ
เพราะฉะนั้นใครทำผิดวิธีมานาน วันนี้หมดกรรมแล้ว ทำอย่าง
ที่หลวงพ่อแนะนำนะลูกนะ
หลับตาเป็นจะเห็นภาพภายใน
ธรรมะเราจะเข้าถึงได้เมื่อใจของเราสบายที่สุด จับหลักตรงนี้
ให้ดีนะ เพราะฉะนั้นในการปฏิบัติธรรมทุกครั้ง เราจะต้องไม่ลืมสิ่งนี้
คือ ทำทุกอย่างให้สบาย ให้ปลอดโปร่งทั้งกายและใจ
หลับตาก็ต้องหลับตาให้เป็น ให้พอดี ๆ แค่ผนังตาแตะเบา ๆ
อย่าไปเม้มตาแน่น อย่าไปบีบหัวตา อย่าไปกดลูกนัยน์ตา
การที่ตาของเราแตะเบา ๆ แสดงว่าใจของเรากำลังวางอยู่อย่าง
สบาย ไม่เพ่งนิมิตเกินไป ไม่ตั้งใจด้วยความทะยานอยากมากเกินไป
อยากเห็นเร็ว ๆ เป็นเร็ว ๆ มันหมดไป ผนังตาจึงแตะเพียงเบา ๆ
ไม่ใช่ปิดเสียสนิทเลย
ถ้าเปลือกตาปิดสนิท แสดงว่าเราเริ่มเพ่งนิมิต เอาลูกนัยน์ตา
กดลงไปดู ผลออกมาคือความเครียด แล้วไม่ได้อะไร และจะทำให้เรา
!!! |