การปฏิบัติธรรมเพื่อความสงบ : หน้า 178/272

ยอมรับว่า เราจะต้องรอคอยด้วยใจที่เยือกเย็น ด้วยใจที่สงบที่ หยุดที่นิ่ง ๆ พอยอม ใจก็หยุด พอหยุดมันก็เย็น พอเย็นก็ใส ไม่ช้าก็ เห็นภาพขึ้นมาเอง ทําอย่างนี้นะลูกนะ ให้ลืมกฎเกณฑ์ที่ได้แนะนําเข้าตามฐานต่าง ๆ ไปหยุดใน กลางท้องฐานที่ ๗ ลืมไปก่อนนะลูกนะ ลืมไปก่อนชั่วคราว ไม่ใช่ นิจนิรันดร์ ลืมไปชั่วคราว อย่างนี้เดี๋ยวจะสบาย สบาย สบายคือ ต้นทางที่จะเข้ากลางได้ มันก็จะเป็นไปเองนะลูกนะ เพราะฉะนั้นใครทำผิดวิธีมานาน วันนี้หมดกรรมแล้ว ทำอย่าง ที่หลวงพ่อแนะนำนะลูกนะ หลับตาเป็นจะเห็นภาพภายใน ธรรมะเราจะเข้าถึงได้เมื่อใจของเราสบายที่สุด จับหลักตรงนี้ ให้ดีนะ เพราะฉะนั้นในการปฏิบัติธรรมทุกครั้ง เราจะต้องไม่ลืมสิ่งนี้ คือ ทำทุกอย่างให้สบาย ให้ปลอดโปร่งทั้งกายและใจ หลับตาก็ต้องหลับตาให้เป็น ให้พอดี ๆ แค่ผนังตาแตะเบา ๆ อย่าไปเม้มตาแน่น อย่าไปบีบหัวตา อย่าไปกดลูกนัยน์ตา การที่ตาของเราแตะเบา ๆ แสดงว่าใจของเรากำลังวางอยู่อย่าง สบาย ไม่เพ่งนิมิตเกินไป ไม่ตั้งใจด้วยความทะยานอยากมากเกินไป อยากเห็นเร็ว ๆ เป็นเร็ว ๆ มันหมดไป ผนังตาจึงแตะเพียงเบา ๆ ไม่ใช่ปิดเสียสนิทเลย ถ้าเปลือกตาปิดสนิท แสดงว่าเราเริ่มเพ่งนิมิต เอาลูกนัยน์ตา กดลงไปดู ผลออกมาคือความเครียด แล้วไม่ได้อะไร และจะทำให้เรา !!! |