รสแห่งธรรมเลิศกว่ารสทั้งปวง : หน้า 117/272

ที่ทําให้เกิดความพึงพอใจยังไม่สู้การเข้าถึงธรรมตรงนี้ ซึ่งมีรสชาติ ในการให้ความพึงพอใจมากกว่านั้น หรือรสชาติแห่งการสัมผัส สิ่งที่นุ่มนวล เสื้อผ้า หรือกามกิเลสเพศสัมพันธ์ หรืออะไรต่าง ๆ เหล่านั้น มันสู้รสชาติในการเข้าถึงธรรมตรงนี้ไม่ได้เลย มันเบิกบาน กว้างขวางกว่ากันเยอะ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ ซึ่งมีรส มีชาติทำให้มนุษย์ตรึงติดเอาไว้ เมื่อมาเทียบกับรสชาติ ในการเข้าถึงธรรม แค่ธรรมเบื้องต้นธัมมานุปัสสนา สติปัฏฐานก็เลิศประเสริฐกว่าแล้ว ยิ่งเข้าถึงดวงศีล ดวงสมาธิ ปัญญา วิมุตติ วิมุตติญาณทัสสนะ ก็ยิ่ง เพิ่มพูนทับทวีขึ้นไป ยิ่งเข้าถึงกายมนุษย์ละเอียดยิ่งมีรสมีชาติหนักเข้าไปอีก เข้าถึงกายทิพย์ พรหม อรูปพรหม กระทั่งถึงกายธรรม มีรสมีชาติ เลิศขึ้นไปเรื่อย ๆ เหมือนเถาปิ่นโตหลาย ๆ ชั้น เปิดชั้นแรกมีอาหาร ว่าอร่อยแล้ว ยกชั้นแรกออกไป ชิมชั้นที่สองอร่อยเพิ่มขึ้น ยกชั้นที สองออกไปชิมชั้นที่สามอร่อยหนักเข้าไปอีก นี่ตั้ง ๑๔ ชั้น รสชาติ ก็จะยิ่งอร่อยขนาดไหน ยิ่งเข้าถึงกายธรรมอรหัตเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรม ก็จะอุทานเหมือนพระมหากัปปินะ โอ สุขจังเลย คือพึงพอใจจังเลย ชอบจังเลย ๑๑๗ | รสแห่งธรรมเลิศกว่ารสทั้งปวง