การวิเคราะห์บทลงโทษในพระพุทธศาสนา : หน้า 6/83

110 ธรรมธรรม วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 นอกจากนี้ เธอยังได้ชื่อสังัยกว่า 1. ในบทบัญญัติส่งแท้งสงสยของกิฎฐินทั้งหมดจำนวน 17 ข้อ ไม่มีข้อใดที่ปรากฏ ว่ามีความเกี่ยวข้องกับคุรุธรรมแม่แต่ข้อเดียว 2. บทลงโทษสงมาภsของภิกษูนี มีความแตกต่างจากบทลงโทษสงมาภsของ ภิกษุกล่าวคือ ของภิกษุจะต้องอยู่ประพฤติมนตต์เป็นระยะเวลา 6 วันแต่ของภิกษุฉันชี ต้องอยู่ถึงครึ่งเดือน โดยภิกษุต้องแยกที่พัก (ปวิสาท) ตามบทบัญญัติ ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติยังไม่มีการกำหนดกฎก แก่นักบัณฑิตในกฎหมาย การลงโทษ 3. ศิลกิจฺญูกลุ่มที่ 4 คือ ปัจจติยะ กลับมีเนื้อความเกี่ยวข้องและสอดคล้องกับ ครุธรรม เช่น การดำริภาษิตญฺก การไม่จำพรรษาในที่มีภิกษุอยู่ การไม่รับโอวาท เป็นต้น ซึ่งความเห็นของภิกษุนี้ว่าจำวุ้ยในข้อชี้นีสามารถแบ่งได้เป็น 4 ประเด็น คือ ก. ความสงสัยต่อบทลงโทษของการกระทำผิดคุรุธรรมแล้วต้องประพฤมินมต 15 วัน ข. เนื้อหาในอาบัติสงฆ์ของภิกษุฉัน 17 ข้อ ไม่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับ คุรุธรรม ค. ในกรณีของภิกษุ หากต้องอาบัติสงฆ์ ภิกษุต้องปฏิบัติตามนาฏ 6 วัน ในขณะภิกษุนี้ต้องประพฤติมนตน์เป็นเวลา 15 วัน ง. เนื้อหาการกระทำความผิดเกี่ยวกับคุรุธรรมกลับมีปรากฎเฉพาะในศิลาขบ หมวดปจิตติยฺของภิกษุณี จะวิเคราะห์ประเด็นทั้งหมดนี้ทีละประเด็นต่อไป 6 Shi, Zhaohui (2001: 209)