ครุธรรม 8 และความสำคัญของภิญญูสิ : หน้า 21/83

ครุธรรม 8 เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้ามอบบัญญัติหรือไม่ (2) 125 ไม่ว่าจะเกิดภิญญูสิจะเป็นปีที่ 15 หรือ ปีที่ 21-26 หลังพุทธศักราช การตั้งจุ ครุธรรมนันหรือการกำเนิดภิญญูสิ ควรจะเกิดหลังจากที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ สังฆามาสงของภิญญูสิว์แล้ว เพราะศีลข้อ 1 ของภิญญูสิ ได้ถูกบัญญัติ เมื่อพระพุทธเจ้าทรง ตรัสรู้แล้ว ประมาณ 12 ปี หากภิญญูสิจะเกิดขึ้นเมื่อปีที่ 15 หลังพุทธศักราช ซึ่งในระยะเวลา 3 ปีพระวินัยของภิญญูสิจะมีในระดับหนึ่งแล้วเพื่อให้ภิญญูสิได้ศึกษา ดังที่พระพุทธเจ้า ทรงให้หลักการในการดำรงชีวิตของภิญญูสิไว้ว่า ให้ภิญญูสิถือวาตามพระวินัยของภิญญูสิ สำหรับพระวินัยของภิญญูสิและข้อบังคับพระวินัยของภิญญูสินี้บัญญัติที่วัดพระ ตันทันั้น หากพิจารณาถึงอัตราส่วนที่บัญญัติวัดพระเตะตวัดจำนวนข้อพระวินัยของ ภิญญูสิ่นจำนวนนี้ย่อกว่าของภิญญูสิ จึงถือความได้ว่า ศิลภิญญูสิ่กเกิดหลังศิลภิญญูสิ่จะหลังถึง 3-6 ปี และการกำเนิดภิญญูสิควรขึ้นในปีที่ 15 หลังพุทธศักราช หลังจาก ที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับกรุงกุสินทร์ครั้งในพระราชทาน 15 ข้อบังคับครุธรรมข้อที่ 5 นี้ เป็นไปได้ว่าพระพุทธเจ้าทรงพิจารณาสงมาไสส ของภิญญูสิ่ที่อยู่ก่อน แล้วจังบัญญัติครุธรรมให้ภิญญูสิ่ และเป็นไปได้ว่า ช่วงเวลาที่ กำเนิดภิญญูสิ่ก็มีได้ประกพฤติผิดพลาด จึงไม่มีฤกษ์และบทลงโทษ ใด ๆ ยังไม่มีการบัญญัติสาขาบทสงมาไสสเฉพาะภิญญูสิ่ จึงใช้เพียงคำว่า ทำกรรม หนัก หรืออรรถหนัก (ครุธรรม) มาตั้งเป็นฐานวัดไว้ก่อนเพื่อให้ภิญญูสิ่รายใน อนาคตว่า หากกระทำผิดที่หน้างจะมีบทลงโทษ เพราะถ้าผิดเบาก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ นัก จึงไม่ได้บัญญัติไว้ในครุธรรม ส่วนถ้าผิดหนักมากถึงขั้นอัปริก ก็หมดสภาพ นักวชในพระพุทธศาสนาไป แต่สำหรับความผิดหนัก ดูเป็นประเด็นสำคัญที่ต้องกำหนด พระพุทธเจ้าจำแนกในเบื้องต้นว่า ถ้าผิดหนัก จะต้องประพฤติกรรมเป็นเวลาถึง เกิน ซึ่งคำว่า “มานะ” เป็นคำที่ใช้สำหรับการลงโทษภิญญูสิ่ที่ผิดสมาธิแล้ว ดังนี้ จึงมี ความเป็นไปได้มากกว่า คุรธรรมข้อที่ 5 นี้ได้พิจารณาถากบลงโทษของภิญญูสิ่ส์โดย ให้มีบทลงโทษหนักกว่าเป็น 2 เท่า คือ 6 รายสำหรับภิญญูสิ่ ส่วน 15 รายสำหรับภิญญูสิ่ ซึ่งกระทำหลังจากโปรดาสตามจำนวนวันที่ปกติโดย