การศึกษาความเป็นมาของพระวินัยและภิกษุ : หน้า 15/83

ครุธรรม 8 เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติหรือไม่ (2) 119 เหตุการณ์ที่ 6 ข้อบัญญัติของพระวินัยเกี่ยวกับภิกษุที่ถูกขับไล่ออกจากกรุงสลัส ไปวัดพระเชตวัน ซึ่งกรุงเวสาสดีเป็นสถานที่พระนางปชาบดีคตมูลขออนุญาตให้บวชภิกษุณี หากการจำพรรษาแรกที่วัดพระเชตวันของพระพุทธเจ้าเริ่มเมื่อปีที่ 14 และจำพรรษาอีกครั้งเมื่อปีที่ 21-44 หลังพุทธสมัย ตามที่ปรากฏในอรรถกถาพุทธองศ์ ประกอบกับ 80% พระวินัยของภิกษุนี้บัญญัติ ณ วัดพระเชตวัน กาญจน์วดี ดังนั้น การกำเนิดภิกษุนี้ควรจะอยู่ในช่วงหลังปีที่ 13 ของพุทธสมัย จากข้างต้นเหตุการณ์ที่ 2, 3 และ 4 นั้นยืนยันว่าการกำเนิดภิกษุนี้ขึ้นหลังจาก การบัญญัติพระวินัยของสงฆ์หรือไม่นั้นก็ลงปฏิทินแล้วคือ ปีที่ 20 หรือในช่วงปีที่ 12-37 หลังพุทธสมัย ส่วนเหตุการณ์ที่ 1, 5 และ 6 มีความเกี่ยวข้องกับวัดพระเชตวัน กาญจน์วดี เป็นอย่างมาก ซึ่งสามารถระบุปีที่เคยลงมาได้คือ อยู่ในช่วงปีที่ 13-25 หลังพุทธสมัย ในปัจจุบันนี้อาจเกิดข้อโต้แย้งได้ว่า ในหนังสืออุปถัมภ์ 45 พระองถามว่าถึงปีที่ขออนุญาตให้บวชภิกษุนี้อยู่ในปีที่ 5 หลังพุทธสมัย และกล่าวว่าพระนางปชาบดีโคตมเสด็จเข้าสิพพานในปีที่ 12 หลังพุทธสมัย ซึ่งผู้เขียนจะวิเคราะห์ความเป็นไปในกรณีของการเข้าพิพากษาของพระนางปชาบดีโคตมปีในปีที่ 12 หลังพุทธสมัยก่อน ซึ่งในกรณีนี้หากเกิดความเป็นไปไม่ได้ การบวชภิกษุสงฆ์ควรเกิดขึ้นหลังปีที่ 12 หลังพุทธสมัย