การเป็นลิขขามาและลิขมานในพระพุทธศาสนา : หน้า 43/83

ก่อนหรือไม่ ซึ่งในปฐมปีข้อที่ 63 ซึ่งเป็นปฐมปีข้อแรกที่กล่าวเกี่ยวกับการเป็นลิขขาขามไม่ครบ 2 ปีคอมนขขเป็นกิญษณุได้กล่าวอย่างชัดเจนว่า เกิดจากการที่ “กิญษณุผู้มีก้น้อยเป็นผู้เตี่ยน” แสดงว่าพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติว่าว ต้องเป็นลิขาขา 2 ปี ก่อนบวดกิญษณุแล้ว “ลิขมาน” เป็นคำที่บ่งบอกถึง การเป็นผู้ฝึกตัว การเป็นผู้ศึกษ่า เป็นการเตรียมตัว ซึ่งมีจุดมุ่งหมายในการแก้ปัญหากิขาขาในเขา ไม่ว่าจะโรครไม่ควร ซึ่งน่าจะเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงวางรากฐานไว้เพื่อการอยู่เป็นสุขแห่งพรหมมรรคาจักร ซึ่งจัดรวมลักษมีความคิดเห็นในประเด็นว่า ในมัยนี้ ในมัยนี้ ผู้หญิงถูกจำกัดโอกาสทางการศึกษา มีแต่เรียนรู้การเป็นแม่บ้านแม่เรือน แต่ไม่มีโอกาสศึกษาเกี่ยวกับหลักการและเหตุผล ทฤษฎี หรืิอพระเวท ดังนั้นการเป็นลิขมานนา 2 ปี เป็นสิ่งจำเป็น83 แต่จำนวน 2 ปีที่ต้องเป็นลิขมานนั่น ฉัตรสุมาลย์84 และกิญษเชิงเอี่ยน85 เห็นว่า เป็นเวลาที่พอที่จะพิสูจน์การตั้งครรภ์ได้ และเป็นไปได้อย่างสูงเนื่องจากเหตุการณ์สตรีผู้มาขอวแต่งครรภ์หรือเป็นแม่ลูกอ่อน จึงทำให้พระพุทธเจ้าทรงกล่าวกล่าวถึงเป็น 2 ปี แต่อย่างไรก็ตาม หากลิขมานนาเป็นไปเพื่อการพิสูจน์ว่า ตั้งครรภ์หรือไม่ น่าจะใช้คำอื่นที่เกี่ยวข้องกับการพิสูจน์มากกว่า ศึกษา ยิ่งไปกว่านั้นในอรรถกถาได้กล่าวว่า แม้สามารถที่บวชมาแล้ว 60 พรรษาก่อนที่จะมาบวชเป็นกิขขาขา ยังต้องสมาทานศีล 6 คือเป็นลิขขามา86 เพราะฉะนั้นการให้เป็นลิขขามา 2 ปี จึงไม่ได้มีจุดมุ่งหมายที่จะให้พิสูจน์การตั้งครรภ์เป็นหลัก เพราะสมณเพ็ญ 60 พรรษานั้นได้พิสูจน์ความเป็นพรหมจรรย์