ข้อความต้นฉบับในหน้า
เหตุแห่งการเกิดในสวรรค์แต่ละชั้น
บุคคลที่จะถือกำเนิดบนสวรรค์นั้น เมื่อเป็นมนุษย์ต้องหมั่นสร้างความดี สั่งสมบุญ บำเพ็ญบารมี
หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เป็นต้น ผลแห่งความดีนั้นจะนำให้ไปเกิดบนสวรรค์ จะได้เสวยทิพยสมบัติ
ที่ละเอียดประณีตแตกต่างกัน มีรัศมีกายมากน้อยต่างกันเพียงไร ก็ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ในการทำความดี
ซึ่งพอจะแบ่งได้เป็น 4 ประการ ดังต่อไปนี้
1. ทำความดีเพราะความกลัว คือทำความดีเพื่อเอาไว้ว่า หากนรกมีจริง ความดีนี้ก็จะช่วยตนให้
ไม่ต้องตกนรกได้ อย่างนี้ทำความดีได้ไม่เต็มที่ อุปมาเหมือนเด็กอนุบาลทำดีเพราะกลัวครู หรือพ่อแม่ดี
เมื่อละโลกแล้ว ผลบุญส่งให้ไปเป็นได้เพียงภุมมเทวา รุกขเทวา หรืออากาสเทวา
2. ทำความดีเพราะหวังสิ่งตอบแทน เมื่อทำความดีครั้งใด ใจจะคอยแต่คิดหวังลาภหรือของ
รางวัลต่างๆ กลับคืนมา อุปมาเหมือนเด็กประถมทำดีเพื่อให้ครูแจกขนมหรือให้พ่อแม่ซื้อของเล่นให้ เมื่อ
ละโลกแล้วผลบุญส่งให้ไปเป็นเทวดาไม่สูงไปกว่าสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา
3. ทำความดีเพราะหวังคำชม ต้องได้รับคำสรรเสริญจึงจะมีกำลังใจทำความดี อุปมาเหมือน
เด็กมัธยมทำดีเพราะอยากได้รับการยอมรับจากคนรอบข้าง เมื่อละโลกแล้วผลบุญส่งให้ไปเป็นเทวดา
ไม่สูงไปกว่าสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา
4. ทำความดีเพื่อความดี คือทำความดีเพราะคิดว่านั่นเป็นความดี เป็นสิ่งที่ควรทำ ใครจะให้หรือ
ไม่ให้ของใดๆ ก็ยังทำความดี ใครจะชมหรือไม่ชมก็ยังทำความดี เพราะมั่นใจในความดีที่ตนทำ อุปมา
เหมือนนักศึกษาระดับอุดมศึกษาที่ทำดีเพราะเห็นว่ามีประโยชน์ เมื่อละโลกแล้ว ผลบุญส่งให้ไปเป็นเทวดา
ตั้งแต่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ขึ้นไป ซึ่งขึ้นอยู่กับความประณีตของใจในขณะทำความดี
ตารางแสดงอายุของชาวสวรรค์เปรียบเทียบกับอายุมนุษย์
อายุ (ปีสวรรค์) 1 วัน 1 คืนสวรรค์ / ปีมนุษย์ ล้านปีมนุษย์
สวรรค์
ชั้นที่ 1 จาตุมหาราชิกา
500
50
9
ชั้นที่ 2 ดาวดึงส์
1,000
100
36
ชั้นที่ 3 ยามา
2,000
200
144
ชั้นที่ 4 ดุสิต
4,000
400
576
ชั้นที่ 5 นิมมานรดี
8,000
800
2,304
ชั้นที่ 6 ปรนิมมิตวสวัตดี
16,000
1,600
9,216
บ ท ที่ 3 โค ร ง ส ร้ า ง ข อ ง จั ก ร ว า ล
DOU 71