การสร้างบารมีและความหมายของชีวิตมนุษย์ GL 101 จักรวาลวิทยา หน้า 128
หน้าที่ 128 / 184

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เน้นถึงความสำคัญของการเกิดมาอีกหลายชาติเพื่อสร้างบารมีให้เต็มเปี่ยมและช่วงเวลาที่มนุษย์สามารถทำเช่นนั้นได้เพียง 1 ใน 4 เท่านั้น เมื่อมนุษย์หลงลืมเป้าหมายในการสร้างบารมีจะนำไปสู่การทำกรรมชั่ว ทำให้ติดอยู่ในวัฏสงสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด การเรียนรู้และพบกัลยาณมิตรช่วยให้เกิดสัมมาทิฏฐิและทำความดีต่อไปอย่างมั่นคง นักปรัชญาควรทำความดีและสร้างบารมีเพื่อไม่ต้องกลับไปเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารอีกครั้ง

หัวข้อประเด็น

-เป้าหมายชีวิตมนุษย์
-การสร้างบารมี
-สัมมาทิฏฐิ
-กรรมดีและกรรมชั่ว
-การเกิดใหม่และวัฏสงสาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เนื่องจากเราจำเป็นจะต้องเกิดมาอีกหลายชาติเพื่อมาสร้างบารมีทั้ง 30 ทัศให้เต็มเปี่ยม ดังนั้น เราจึงจำเป็นต้องศึกษาเรื่องโลกและชีวิตให้ลึกซึ้ง เนื่องจากระยะเวลาการตั้งขึ้นของโลกมีช่วงเวลาที่ยาวมาก แต่ช่วงเวลาที่มนุษย์สามารถลงมาสร้างบารมีมีเพียงแค่ 1 ใน 4 เท่านั้น ซึ่งถือว่าเป็นช่วงเวลาที่มีอยู่อย่าง จํากัด สรุป เป้าหมายของชีวิตมนุษย์คือการเกิดมาสร้างบารมี เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง ซึ่งเป็นธรรมที่ ประกอบแต่กรรมดี เป็นกุศลกรรมนำไปสู่ความเจริญของชีวิต แต่เมื่อใดที่มนุษย์หลงลืมเป้าหมายชีวิต การกระทำต่างๆ เบี่ยงเบนเป็นไปทางธรรมฝ่ายบาป เรียกว่า อกุศลกรรม เป็นการประกอบแต่กรรมชั่วนำ ไปสู่เส้นทางแห่งความเสื่อม เป็นเหตุให้ติดอยู่ในวัฏสงสารอันยาวนาน จากการที่ได้ศึกษาความรู้ในพระพุทธศาสนา ทำให้เราทราบว่า ในช่วงที่ผ่านมาในอดีต ได้มี พระพุทธเจ้าทรงเสด็จเข้าพระนิพพานตั้งแต่พระองค์แรกและองค์ต่อมาจนมากกว่าเมล็ดทรายในท้อง มหาสมุทร และพระพุทธเจ้าพระองค์ปัจจุบันของพวกเรา พระองค์ก็เสด็จปรินิพพานนานกว่า 2,500 ปีแล้ว แต่ทั้งที่เป็นเช่นนี้ แล้วเหตุใดเราจึงยังตกค้างอยู่ในวัฏสงสาร ยังไม่ไปไหน พอจะสรุปได้ว่า เพราะ สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นถูก) ในใจเรายังไม่มั่นคงพอ และเมื่อมีเหตุหลายอย่างที่ทำให้เราลืม เช่น การเกิด ความแก่ ความเจ็บ และความตาย เมื่อเราเผลอไปทำบาป โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทำให้ร่างกายมนุษย์เสื่อมลง อายุก็ลดน้อยลง ผิวพรรณวรรณะก็เสื่อม เมื่อตายแล้วก็ต้องไปชดใช้กรรมในอบาย เพื่อรับผลที่ตนเองทำมาอย่างยาวนาน และกว่าจะมา เกิดเป็นมนุษย์อีกก็เป็นการยากมากๆ เมื่อเกิดเป็นมนุษย์แล้ว เศษกรรมที่เคยทำมายังตามขัดขวางมิให้ ทำความดีได้โดยง่าย บังคับให้ต้อง ยากจน โง่ เจ็บ และตายเร็วกว่าอายุขัยของมนุษย์ในยุคนั้นๆ ต่อเมื่อ มีโอกาสพบกัลยาณมิตร ได้มาปลูกฝังสัมมาทิฏฐิให้เข้าไปอยู่ในใจอย่างมั่นคง ทำให้เมื่อมีเหตุการณ์เลวร้าย เกิดขึ้น ก็ยังมีสติตั้งมั่นในการทำความดีสืบต่อไปอย่างไม่หวั่นไหว ดังนั้น เมื่อเราโชคดีที่ได้เรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ตลอดจนได้มาพบกัลยาณมิตร ทำให้เราทราบว่าโลกนี้ไม่มีอะไรใหม่ เราเกิดมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน จึงไม่มีอะไรที่น่ายินดี หรือเพลิดเพลิน ฉะนั้นเราควรที่จะเร่งรีบสั่งสมบุญกุศล สร้างบุญบารมีให้มากๆ เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตาย เกิด ในวัฏสงสารที่เราไม่สามารถจะมั่นใจได้ว่าเราจะโชคดีไปทุกชาติอีก 118 DOU บ ท ที่ 5 ความเสื่ อ ม ข อ ง จั ก ร ว า ล บ ท
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More