บทเรียนเกี่ยวกับวิบากกรรมในชีวิตมนุษย์ GL 101 จักรวาลวิทยา หน้า 156
หน้าที่ 156 / 184

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอเกี่ยวกับวิบากกรรมของมนุษย์ที่เกิดจากการกระทำในชีวิต ซึ่งได้แก่การเลี้ยงเป็ดเพื่อทำการค้าแต่ไม่รักษาสัตว์ให้ดี จนทำให้ต้องกลับมาเกิดเป็นเป็ดและถูกฆ่า รวมถึงการระบุถึงเรื่องของชายคนหนึ่งที่เคยเป็นคนตระหนี่และมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อพระสงฆ์ เสียชีวิตไปพร้อมกับวาระกรรมที่ต้องชดใช้เป็นเปรต ซึ่งเป็นข้อคิดสำหรับการดำเนินชีวิตและการทำบุญ.

หัวข้อประเด็น

-วิบากกรรม
-การกระทำในชีวิต
-การกลับชาติมาเกิด
-บทเรียนทางจิตวิญญาณ
-การทำบุญและกุศล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เกิดเป็นมนุษย์ แต่ถ้าบาปได้ช่องก็จะไปบังเกิดในมหานรก หรืออุสสทนรก ส่วนการที่ท่านเส้นเลือดใน สมองแตกจนเสียชีวิตนั้น เป็นเพราะกรรมในปัจจุบันที่เกิดจากการตีจิ้งจก ดื่มสุรา สูบบุหรี่ และเล่น การพนันผสมกัน วิบากกรรมของคนเลี้ยงเป็ด ตัวอย่างต่อมา เป็นตัวอย่างที่นำเสนอผ่านรายการฝันในฝัน ในวันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2546 ท่านนี้เป็นชายชาวจีน ประกอบอาชีพเลี้ยงเป็ด โดยนำเป็ดรุ่นมาเลี้ยงไว้ 3 - 4 เดือน เพื่อเอาไข่ ถ้า เป็ดตัวใดไข่น้อย หรือไม่ออกไข่ก็จะจับขายให้เขานำไปฆ่า ท่านจะซื้อหอยกะพงและหอยแมลงภู่มาต้มแล้ว ผสมกับปลาให้เป็ดกิน เพื่อจะทำให้ไข่ที่ออกมามีสีแดง ปกติท่านเป็นคนใจดี ชอบช่วยเหลือเพื่อนฝูง แต่เป็นคนสูบบุหรี่ และดื่มยาดองเหล้าทุกวัน วันละ 1 แก้วเล็ก เคยทำบุญบ้าง คือทำกับศาลเจ้า และให้ทานแก่คนยากจน ทุกเย็นท่านจะไปที่ตลาดเพื่อพบปะดื่มน้ำชา และคุยกับเพื่อนชาวจีนเป็นประจำ วันที่เสียชีวิต ท่านกลับมาจากตลาดแล้วบอกภรรยาว่า “ไม่สบาย จะตายแล้ว” ภรรยาและลูกๆ ช่วยกันปฐมพยาบาล ได้ไม่นาน ท่านก็หัวใจวายและเสียชีวิต โดยขณะนั้นอายุได้ 76 ปี ตอนใกล้ตาย ท่านมีความขัดเคืองและคับแค้นใจ เพราะถูกลูกสาวของลูกหนี้ที่เป็นเพื่อนกัน พูดให้เจ็บใจ จิตจึงเศร้าหมองมาก ทำให้บาปได้ช่อง ท่านจึงเห็นกรรมนิมิตเป็นเป็ดที่ท่านเลี้ยงไว้ขายไข่ และที่ขายให้เขานำไปฆ่า เห็นทั้งภาพเป็ดและได้ยินเสียงร้องของเป็ด คตินิมิตนั้นจึงทำให้ท่านไปเกิดเป็นเป็ด และถูกเขานำไปฆ่า ซึ่งท่านจะต้องเกิดเป็นเป็ด ถูกนำไปฆ่าอีกยาวนานจนกว่าจะพ้นจากวิบากกรรมนี้ จากมนุษย์ไปเป็นเปรต เป็นเปรตเพราะตระหนี่และด่าพระสงฆ์ กรณีตัวอย่างของผู้ที่ไปเกิดเป็นเปรตนี้ ถูกนำเสนอผ่านรายการฝันในฝัน ในวันจันทร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2546 เป็นท่านชาย เดินทางมาจากเมืองซัวเถา ประเทศจีน มาทำมาหากินในประเทศไทย ท่านเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2535 ขณะมีอายุได้ 72 ปี สมัยที่ท่านยังอยู่ในวัยหนุ่ม ต้องทำงานด้วยความยากลำบากเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว เนื่องจากมีลูก ถึง 10 คน เมื่อเข้าสู่วัยกลางคน ครอบครัวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ท่านไม่ค่อยมีความผูกพันกับลูกๆ นัก ทั้งนี้เป็นเพราะว่ามีภรรยาน้อย และมักจะอยู่กินกับภรรยาน้อย ท่านจะมีปกติทำบุญสาธารณกุศลแบบ คนจีนทั่วไป ไม่ชอบทำบุญกับพระ เนื่องจากมีความคิดว่า พระขี้เกียจ ไม่ทำมาหากิน ซึ่งความคิดนี้ได้ถ่ายทอด | 146 DOU บ ท ที่ 7 ก ร ณี ศึ ก ษ า ก า ร เ วี ย น ว่ า ย ต า ย เ กิ ด ข อ ง สั ต ว โ ล ก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More