ความเสื่อมของมนุษย์และอายุขัย GL 101 จักรวาลวิทยา หน้า 123
หน้าที่ 123 / 184

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการเสื่อมของมนุษย์ซึ่งแบ่งออกเป็นระยะเวลาต่าง ๆ พร้อมระบุสาเหตุที่ส่งผลรวมถึงการพูดจาส่อเสียด การมีความโลภ ความไม่ปฏิบัติชอบต่อมารดาและบิดา และการไม่ให้เกียรติกับผู้ใหญ่ในตระกูล นอกจากนี้ยังมีการอธิบายถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในสังคมเช่น การสมสู่และฆ่ากันเองที่ไม่เลือกหน้า

หัวข้อประเด็น

-อายุขัยเฉลี่ย
-ความเสื่อมของมนุษย์
-สาเหตุของความเสื่อม
-อิทธิพลจากการกระทำ
-ผลกระทบในสังคม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อายุโดยเฉลี่ย (ปี) 80,000 เหลือ 40,000 ปี 40,000 เหลือ 20,000 ปี 20,000 เหลือ 10,000 ปี 10,000 เหลือ 5,000 ปี ตารางแสดงความเสื่อมของมนุษย์ สาเหตุ อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร 5,000 เหลือ 2,500-2,000 ปี อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา(พูดหยาบคาบ) และสัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) 2,500-2,000 เหลือ 1,000 ปี อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา(พูดหยาบคาบ) สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) อภิชฌา และพยาบาท 1,000 เหลือ 500 ปี 500 เหลือ 250-200 ปี 250-200 เหลือ 100 ปี 100 ปี เหลือ 10 ปี 10 ปี เหลือ 7 วัน อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา (พูดหยาบคาบ) สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) อภิชฌา พยาบาท และมิจฉาทิฏฐิ อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจาส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา(พูดหยาบคาบ) สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ อธรรมราคะ (ความกำหนัดในฐานะไม่ชอบธรรม) วิสมโลภะ(ความโลภไม่เลือก) มิจฉาธรรม (กำหนัดด้วยอำนาจความพอใจผิด) อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา (พูดหยาบคาบ) สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ อธรรมราคะ (ความกำหนัดในฐานะไม่ชอบธรรม) วิสมโลภะ(ความโลภไม่เลือก) มิจฉาธรรม กำหนัดด้วยอำนาจความพอใจผิด) ไม่ปฏิบัติชอบในมารดา บิดา สมณะ พราหมณ์ ไม่อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูล อทินนาทาน ปาณาติบาต มุสาวาท อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจาส่อเสียด) กาเมสุมิจฉาจาร ผรุสวาจา (พูดหยาบคาบ) สัมผัปปลาปะ(พูดเพ้อเจ้อ) อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ อธรรมราคะ (ความกำหนัดในฐานะไม่ชอบธรรม) วิสมโลภะ(ความโลภไม่เลือก) มิจฉาธรรม (กำหนัดด้วยอำนาจความพอใจผิด) ไม่ปฏิบัติชอบในมารดา บิดา สมณะ พราหมณ์ ไม่อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูล กุศลกรรมบถ 10 หายไป อกุศลกรรมจักเจริญรุ่งเรือง มนุษย์จะสมสู่และฆ่ากันเองโดยไม่เลือกว่าใครเป็นใคร (ยุคมิคสัญญี) บ ท ที่ 5 ความเสื่ อ ม ข อ ง จั ก ร ว า ล 5 อ DOU 113
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More