ข้อคิดจากการวางผังให้อาวาสเป็นที่สบาย : หน้า 17/96

ข้อคิดจากการวางผังให้อาวาสเป็นที่สบาย ๑) ข้อคิดจากความสงบที่ได้จากการแบ่งเขต อีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะฝากเอาไว้ คือบริเวณวัดนั้น พยายาม ทํารั้วรอบขอบชิดให้ได้ อาจจะเป็นรั้วลวดหนามก็ได้ แต่ถ้าไม่มีรั้ว ลวดหนาม ก็เอาเมล็ดต้นมะขามเทศนั่นแหละ ไปโรยปลูกให้เป็นแนว แล้วตรงมุมก็ปักหลักให้แน่นอนลงไป ป้องกันการรุกที่กัน ในเรื่องการแบ่งเขตนี้ เริ่มแรกตอนที่วัดพระธรรมกายเพิ่ง สร้างใหม่ๆ ก็ยังไม่ได้แบ่งกันจริงจัง ก็ทำให้เกิดความพลุกพล่านพอ สมควร การทำสมาธิของพระภิกษุไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควรจะเป็น เมื่อ พบว่าเกิดปัญหาต่อเป้าหมายของการมาบวชพระอย่างนี้ จึงวางลงไป แน่นอน วัดก็สงบเรียบร้อยขึ้น การฝึกสมาธิก็ก้าวหน้าขึ้นตามลำดับ แต่แน่นอนต้องขัดใจชาวบ้าน เพราะชาวบ้านชอบสบายๆ อยากจะ เข้าไปไหนถึงไหน แต่เมื่อมีโอกาสก็ได้อธิบายเหตุผลต้นปลายของ ความจำเป็น และอานิสงส์ที่จะเกิดต่อพระท่านแล้ว เขาก็เข้าใจ ต่อมา วัดก็เป็นระเบียบ มีความสงบเรียบร้อยขึ้น สมาธิของพระภิกษุก็ก้าวหน้า การศึกษาธรรมะของท่านก็ก้าวหน้า ต่างฝ่ายต่างได้บุญกันเต็มที่ เพราะพระก็ได้มีโอกาสฝึกฝนอบรมตนเองตามพระธรรมวินัยเต็มที่ เมื่อถึงเวลาญาติโยมมาทำบุญที่วัด พระท่านก็มีธรรมะดีๆ ที่มาจาก การปฏิบัติขัดเกลาตัวท่านเองตามพระธรรมวินัย มาให้แก่ญาติโยม ญาติโยมก็ได้ผลลัพธ์คือมีความเข้าอกเข้าใจในการปฏิบัติธรรมมากขึ้น เป็นผลให้ต่างฝ่ายต่างช่วยกันปิดนรก เปิดสวรรค์ ถางทางไปนิพพาน กันทั้งพระทั้งโยม เมื่อเราทําให้เรียบร้อยเป็นขั้นเป็นตอน ใครจะว่าอย่างไรก็ อย่าไปเอามาเป็นอารมณ์ ขอให้ยึดหลักความถูกต้องเอาไว้ พอคุ้น ข้อคิดจากการวางผัง ๑๕