การทำบุญและศีลในวัด : หน้า 43/96

ทั้งเด็กวัดและคนมาวัดให้มีศีล มีมารยาท ทุกคนก่อนที่จะไปแจ้งข่าว บุญแทนเรา ต้องรู้จักอานิสงส์ของการทำบุญที่มีอยู่ในพระไตรปิฎก อีกทั้ง รู้จักอนุโมทนา รู้จักคุณค่าของการทำบุญว่า ทำให้เกิดผลดีในระดับจิตใจ บุคลิกภาพ สังคม และเป็นเสบียงติดตัวข้ามภพข้ามชาติได้อย่างไร คราวนี้พอญาติโยมเขาเห็นคุณค่าของการทำบุญ เขามาถึงวัด แล้ว เขาก็ช่วยทําบุญทำทานเป็นกองทุนให้วัด การสัมโมทนียคาถา แต่ การให้พรคือหน้าที่ของพระแล้ว ไม่ใช่เฉพาะเจ้าอาวาสรูปเดียว ต้องทุกรูปในวัดเลย แม้แต่เด็กวัดก็เหมือนกัน สอนเด็กวัดเลยว่า พอ เห็นญาติโยมหรือใครก็ตามที่เขามาช่วยงานวัด เขามาทำบุญ เด็กวัด ต้องเข้าไปกราบอนุโมทนาบุญกับเขา สาธุให้ดังลั่น แค่นี้ญาติโยมก็ชื่นใจ ถ้าวัดไหน ใครเขามาทำบุญแล้วเสียงสาธุดังลั่นนั่นแหละ บรรยากาศจะดี เพราะสาธุ แปลว่า ดีแล้ว ชอบแล้ว เดี๋ยวคราวหน้า เขาก็กลับมาวัดอีก เพราะฉะนั้น แม้แต่เด็กวัดที่เทศน์ไม่เป็น ก็ต้องฝึกให้มีศีลมี มารยาทเอาไว้ แล้ววัดจะไม่เว้นว่างจากคนดี ทุนในการพัฒนาวัดก็ มาเพราะศีลและมารยาทอย่างนี้ เมื่อวัดได้ปัจจัยมาแล้วควรทำอย่างไรต่อไป ต้องรีบสร้างให้ญาติโยมทันที พระเราบอกเขาว่าจะหาเงินสร้างกุฏิ พอญาติโยมทำบุญมาแล้ว ก็รีบลงมือสร้างเลย สร้างเสร็จแล้ว ใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ รักษา ความสะอาดให้ดี ทำให้น่านั่งน่านอน วันหลังมีความจำเป็นจะต้อง สร้างอะไร ไม่ทันต้องเอ่ยปาก ญาติโยมบอกเองเลยว่า “หลวงพ่อ ศาลา หลังนี้มันสะอาดเอี่ยมดีจัง น่านั่งน่านอน ใครไปใครมาใช้ ประโยชน์ได้เต็มที่ เอาอีกสักหลังไหมครับ หลวงพ่อ” พระเรายิ้มเลย ความสะอาดดึงดูดทุนในการทำงานด้านต่างๆ ของวัดอย่างนี้ การระดมทุนพัฒนาวัด