การอบรมมารยาทให้สมกับเป็นคนวัด : หน้า 63/96

๒. การอบรมมารยาทให้สมกับเป็นคนวัด เรื่องนี้เป็นสิ่งสําคัญของการอยู่ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุ สามเณร เด็กวัด อุบาสก-อุบาสิกา เมื่อเราได้ให้การศึกษาตาม หลักสูตรแล้ว ยังไม่พอ ต้องอบรมมารยาทต่างๆ ให้เขาด้วย อย่านึก ว่าเขารู้แล้ว บทฝึกก็เอาง่ายๆ เอาตั้งแต่กราบเบญจางคประดิษฐ์ให้งาม อย่ายอมปล่อยให้เขากราบเหมือนลิงหลอกเจ้า เราต้องสอนให้เขาไหว้ พระให้เป็น สอนกราบพระให้เป็น พอเขากลับบ้านเขาจะได้ไปกราบ พ่อกราบแม่เขาได้งามๆ สอนมารยาทในการรับแขก สอนการพูดกับ ผู้หลักผู้ใหญ่ สอนการรับประเคนของให้พระ สิ่งเหล่านี้เป็นศาสนพิธี ทั้งหมด ทั้งเจ้าอาวาสและพระประจำต้องช่วยกันสอน อย่าใช้วิธีด่า และอย่าเบื่อการสอน อดทนพูดปากเปียกปากแฉะเข้าไป แล้วเขาก็ ช่วยให้วัดเราเจริญเติบโต 0 ญาติโยมยังไม่เหนื่อยกับการหุงข้าว ทำกับข้าวให้พระฉัน ทำไมเราจะต้องมาเหนื่อยกับการสอนได้ เราคิดเสียอย่างนี้ แล้วก็ ทุ่มเทฝึกเขาไป อบรมมารยาทต่างๆ ให้แล้ว ยังไม่พอ ตามไปฝึกงาน ให้ด้วย เราไม่ไปทำให้เขาดู รับรองเลย ถ้าพระไม่ทำ สามเณรก็ไม่ทำ ยกตัวอย่าง การขัดห้องน้า ที่วัดพระธรรมกายอยู่กันเยอะ แม้ว่าจะเรียนธรรมะมาแล้ว ฝึกมารยาทมาแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ว่าจะ ลดทิฏฐิมานะลงมาได้ ก็ต้องมีบทฝึกลดทิฏฐิมานะภาคปฏิบัติ พอได้ เวลาหลวงพ่อก็น่าทั้งพระบวชใหม่ สามเณรนั่นแหละ นำไปขัดห้องน้ำ ก็สอนขัดห้องน้ำอย่างไรให้สะอาด แต่ใช้น้ำยา ใช้น้ำน้อย สอนไป ด้วยทําไปด้วย ทําเป็นตัวอย่างให้เขาดู ในที่สุด เขาก็ขัดห้องน้ำเป็น ห้องน้ำก็สะอาด ใจคนก็สะอาด ทิฏฐิมานะที่ใครมีอยู่ท่วมหัว ก็ลด ลงมาเหลือแค่คอ ใครมีอยู่แค่คอ ก็ลดลงมาเหลือแค่เอว ใครมีอยู่ แค่เอว ก็ลดลงมาเหลือแค่ตาตุ่ม แล้วเราก็ได้คนใจกว้างที่ทำงานเป็น การพัฒนาบุคคลในวัด ๖๑