การพัฒนาจิตใจผ่านการนั่งสมาธิในวัดพระธรรมกาย : หน้า 61/96

หนึ่ง คือ แม้ว่าเราจะเทศน์เก่ง เทศน์ดีขนาดไหนก็ตาม พอช่วงนอก รอบหลังจากเทศน์จบแล้ว เราก็ถาม เมื่อสักครู่ฟังเทศน์หรือเปล่า? ฟัง พระท่านเทศน์เป็นอย่างไร ดีไหม? ดี ท่านเทศน์ดีเหลือเกิน ถ้า อย่างนั้นช่วยเล่าให้ฟังบ้างสิว่าท่านเทศน์ว่าอย่างไร? หน้าหงิกเลย ตอบ ไม่ได้ บอกได้แต่ว่าพระท่านเทศน์ดี แต่ไม่รู้ว่าจะเล่าว่าอย่างไร ถ้าเรา ถามว่าไม่รู้ได้อย่างไร ก็เพิ่งลุกจากฟังเทศน์มาเดี๋ยวนี้ หน้าก็ยิ่งหงิกเข้า ไปใหญ่ เพราะฉะนั้นยังกลับไม่ทันถึงบ้านเลย ลืมเรื่องที่เทศน์หมดแล้ว หลวงพ่อ หลวงพี่ ที่ว่าเทศน์ดีๆแล้ว ถ้าลองไปถามดูว่า เมื่อเจ็ดวันที่แล้วฟังเทศน์เรื่องอะไร รับรองตอบไม่ได้ เพราะฉะนั้น ความจําของคนนี้ไม่แน่นอน แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ มีวิธีหนึ่ง ท่านบอกว่าไม่ว่าไปทำอะไรมาก็ตาม ก่อนจะกลับบ้าน ท่าน จับให้นั่งสมาธิสัก ๑๐-๑๕ นาที แล้วก็ให้สัมม สัมมา อะระหัง ผ่านไปอีก เจ็ดวัน เราลองไปถามว่า หลวงพ่อท่านเทศน์อะไร เขาจะจำเนื้อหา ส่วนใหญ่ไม่ได้ว่าเทศน์อะไร จำได้แต่ว่าหลวงพ่อ ให้ สัมมา อะระหัง ก่อนจะไปทำ เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นพระลูกวัด อะไร จับมา สามเณร เด็กวัด อุบาสก-อุบาสิกา ก่อนจะไปทำ นั่งสมาธิ อะไร จับมานั่งสมาธิก่อน แล้วค่อยปล่อยไป ทำ ก่อน เสร็จแล้วเรียกมารวมกัน จับนั่งสมาธิอีกเที่ยว แล้ว ค่อยปล่อยไปทำอย่างอื่น ถ้าทำอย่างนี้ คนของเราจะมีคุณภาพเอง แล้วข้อนี้เองที่ทำให้เราสร้างวัดพระธรรมกายมาได้ทุกวันนี้ คอ ทันทีที่รับคนเข้ามา เราก็ให้การอบรมก่อน ตอนเช้ามืดก็ให้นั่งสมาธิพัก หนึ่ง ตอนสายหลังจากฉันข้าวแล้วเราก็ให้นั่งสมาธิอีกพักหนึ่ง ส่วนตอน บ่ายจะเทศน์สอนอะไรก็ทำกันไป ก็ทำกันมาอย่างนี้ ผลที่ออกมาก็คือ แม้ว่าบวชยังไม่ได้ถึงเดือน แต่ก็มาทํางานเป็นกำลังสำคัญให้วัดได้แล้ว การพัฒนาบุคคลในวัด ๕๙