การรักษาวัดและการเลือกคนในวัด : หน้า 30/96

๒๘ วัดปากน้ำยังมีชีวิตอยู่ ท่านบอกเอาไว้เลยว่า พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา พอเข้ามาวัดแล้ว เราใช้ของอยู่บนหัวชาวบ้าน ทําไมจึงใช้ของอยู่บนหัวชาวบ้าน? เพราะว่า อะไรก็ตามที่เขาถวายให้ วัด เขาจบท่วมหัวกันมาแล้วทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นลูกเด็กเล็กแดง จนกระทั่งผู้ใหญ่คราวปู่ย่าตาทวด เขาจบเหนือหัวกันมาแล้วทั้งนั้น เสื่อที่เรานั่งอยู่นี้ ญาติโยมเขาก็จบเหนือหัวขึ้นมา แล้วก็ถวายพระให้ เป็นของใช้ พระก็เหมือนนั่งเสื่ออยู่บนหัวชาวบ้าน จีวร สบงที่เรา นุ่งห่ม ก่อนเขาจะถวาย ญาติโยมก็ยกจบ ท่วมหัว เพราะฉะนั้น ถ้าไม่รู้จักประมาณ ต้องฝึกคนในวัด ในการใช้ของ ใช้ของผิดๆ ถูกๆ เช่น เงิน รู้จักเลือกดัดคนมา ที่เขาถวายมาเพื่อใช้ในกิจการของพระศาสนา อยู่วัด รู้จักเลือก เราไปซื้อบุหรี่มาสูบอย่างนี้ก็ถือเป็นความ คนดีมาเป็นหัวหน้า เสียหาย เป็นอีกเหตุหนึ่งให้รักษาวัดไว้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นการจะรักษาวัดให้ยืนยงต่อไปได้ คือต้องฝึกคนในวัดให้ รู้จักประมาณในการใช้ของ ๔. ตั้งคนพาลเป็นหัวหน้า ในการจัดกิจกรรมของวัด มีบางอย่างที่พระภิกษุสามเณร ทำไม่ได้ ก็ต้องอาศัยมัคนายก หรือญาติโยมที่มาปวารณาตัวให้ใช้ นั่นแหละเป็นกำลัง เป็นธุระ ช่วยไปจัดการเรื่องนั้นเรื่องนี้แทนพระภิกษุ สามเณร แต่ว่าถ้าไม่คัดคน ไปตั้งคนทุศีลเป็นแม่งานเข้า เขาก็เลย กลายเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่อยู่ในวัดเลยก็มี พระต้องเกรงด้วย พวกนี้ ตั้งตัวเป็นใหญ่ตวาดใส่พระได้สบาย พวกนี้ถ้าไม่คัดเข้ามาทำงานให้ดี เขาจะเป็นกลุ่มบุคคลที่ทำลายพระ ทำลายสงฆ์ให้วอดวาย เพราะฉะนั้น การจะรักษาวัดให้ยืนยงคงอยู่เป็นศรีแก่พระพุทธ ศาสนาต่อไปได้ คือ ต้องฝึกคนในวัดรู้จักเลือกคัดคนมาอยู่วัด รู้จัก เลือกคนดีมาเป็นหัวหน้า อาวาสเป็นที่สบาย